Les Cinq Diables
Recensie

Les Cinq Diables (2022)

Intrigerend uitgangspunt van een meisje met een exceptioneel reukvermogen blijft onbevredigend mysterieus.

in Recensies
Leestijd: 2 min 21 sec
Regie: Léa Mysius | Scenario:Léa Mysius en Paul Guilhaume | Cast: Adèle Exarchopoulos (Joanne), Sally Dramé (Vicky), Swala Emati (Julia), Moustapha Mbengue (Jimmy), Patrick Bouchitey (vader van Joanne), Daphne Patakia (Nadine), e.a. | Speelduur: 96 minuten | Jaar: 2022

Na haar speelfilmdebuut Ava uit 2017 komt scenarioschrijver en regisseur Léa Mysius met een nieuw drama. Het mysterieuze Les Cinq Diables vertelt het verhaal van een meisje met een bijzonder reukvermogen, waarmee ze niet alleen haar moeder de stuipen op het lijf jaagt, maar ook haar verleden kan achterhalen. Een origineel en intrigerend concept, maar de uitwerking laat nogal wat te wensen over.

Les Cinq Diables gaat niet over vijf duiveltjes, het is slechts de bijzondere naam van het sportcomplex waar Joanne als badjuf werkt. Af en toe "niet rennen" schreeuwen en een groepje dames op leeftijd enthousiasmeren tijdens een aquarobicsles, echt gelukkig lijkt ze er niet van te worden. Desondanks bewondert haar dochter Vicky haar enorm. Ze kijkt letterlijk tegen haar moeder op.

Andersom laat Vicky haar moeder ook opkijken. Vicky kan heel goed ruiken en haar reukvermogen wakkert ze aan met een geurenverzameling. Ze verzamelt luchtjes van personen en situaties in potten, iets wat haar klasgenoten maar raar vinden. Wanneer ze de geur van haar tante Julia, die op een dag ineens het leven van Joannes gezin komt binnenwandelen, probeert te vangen, raakt ze buiten bewustzijn. Dat stelt haar in staat om het verleden van haar ouders en tante met eigen ogen te aanschouwen. Onschuldig kinderspel of is het hekserij?

Als ze eenmaal dit trucje onder de knie heeft, benevelt ze zichzelf meermaals. Telkens komt ze terecht in de tijd dat haar ouders nog onbevangen jongvolwassenen waren. Een originele manier om flashbacks te verpakken, dat is het zeker. Want niet alleen ziet Vicky hoe de verhoudingen binnen de vriendengroep van haar ouders lagen, Vicky is ook het meisje dat haar tante Julia telkens zag en tot een paniekaanval dreef. Was dat een toekomstvisie? Of is Vicky een spook? Heeft Julia last van een onverwerkt trauma? De film zal daar geen antwoord op geven.

Net als op zoveel vragen die de flashbacks oproepen. Want hoe zijn Jimmy en Joanne ooit bij elkaar gekomen als er tussen hen nooit echt contact is geweest, laat staan de liefde tussen hen is opgebloeid? Waarom is het juist Joanne die erop tegen is dat Julia bij hen thuis komt en niet Jimmy? Niets in het verhaal is goed uitgewerkt en dat levert veel onbedoeld mysterie op.

Zonde, want het idee had een spannende film kunnen opleveren. In plaats daarvan is Les Cinq Diables eerder een warrige boel zonder een duidelijke boodschap. Thema's zoals hekserij, homofobie, pesten, racisme en echte liefde komen aan bod, maar het blijft bij aanstippen. En je kunt Exarchopoulos nog zo vaak (bijna) naakt laten zien, de film wordt daar echt niet beter van.