Recensie

Polder (2023)

Intiem psychologisch drama over een dierenactivist die het leven van een varkensboer zuur maakt.

in Recensies
Leestijd: 2 min 15 sec
Regie: Klaas van Eijkeren en Bob Wilders | Scenario: Klaas van Eijkeren | Cast: Jochum ten Haaf (Ronald), Harm Duco Schut (Erik), Fien Lindenhovius (Eva), Joy Verberk (Carla), Randy Fokke (Angelique), e.a. | Speelduur: 85 minuten | Jaar: 2023

Na zijn oorlogsdrama Patria (2014) en politieke thriller The Fox (2017) komt regisseur Klaas van Eijkeren met een thriller die zich afspeelt op een Hollandse boerderij. Polder is een intiem psychologisch drama dat oproept om eens naar de mens achter de persoon die je intens haat te kijken.

Ronald is een varkensboer die zijn vrouw verloren heeft. Hij draagt zorg voor zijn dochtertje Eva, terwijl hij in zijn eentje de boerderij draaiende moet houden. Deze verhaallijn wordt afgewisseld met die van Erik, die naar eigen zeggen "gipswanden plaatst en zich inzet voor dieren". Zijn vader heeft daar weinig begrip voor en gezien de staat van zijn zoon is dat ook wel te begrijpen.

Toch voegt Erik werkelijk daad bij woord. Hij vindt het leed dat de varkens in de stal van Ronald ondergaan oprecht niet om aan te zien en wil dat eigenhandig aanpakken. Een video van de stal plaatsen op social media is de start van een bedreigend actieplan dat van kwaad tot erger gaat. Zo meelevend als Erik zich tegenover de varkens opstelt, zo haatdragend gedraagt hij zich richting Ronald.

Heel spannend is de film niet. Verwacht na het openingsshot van een volle varkensstal, begeleid door gierende beats, niet meer van dit soort afgrijselijke beelden. Ook grootse protestacties komen niet in beeld. Polder blijft daardoor een vrij intieme film. Het gaat niet om de massa, het gaat om één activist die zich tegen één boer keert.

De film is eerder een psychologisch drama over twee zielen die zichzelf en elkaar de verdoemenis in helpen. Erik rookt zich vaker high dan goed voor hem is, en Ronald grijpt steeds vaker naar sterke drank. Beiden hunkeren naar een beetje liefde in hun leven en pijnlijk genoeg vatten ze de signalen van de vrouwen in hun buurt verkeerd op. Beiden hebben het ook nog eens niet breed. Vertrouwen in de overheid? Hebben ze allang verloren. Ze zijn het dan wel niet met elkaar eens, maar de levens van Erik en Ronald lijken toch meer op elkaar dan ze zelf beseffen.

Van Eijkeren laat vooral zien dat achter ieder persoon, met zijn goede en slechte daden, ook maar een mens met dagelijkse sores schuilgaat. Of je nu een boer bent die te veel varkens in een stal heeft gepropt of een dierenactivist die bereid is om een kogel door het hoofd van een boer te jagen. Polder is noch pro-boeren, noch pro-dierenactivisten, maar roept wel op tot meer begrip voor elkaar, ook als je het niet met elkaar eens bent.