Knights of the Zodiac
Recensie

Knights of the Zodiac (2023)

Een hoop gedoe met een hoog 'het zal me een worst wezen'-gehalte.

in Recensies
Leestijd: 3 min 55 sec
Regie: Tomasz Baginski | Scenario: Josh Campbell, Matt Stuecken, Kiel Murray | Cast: Mackenyu (Seiya), Famke Janssen (Guraad), Sean Bean (Alman Kido), Mark Dacascos (Mylock), Madison Iseman (Sienna), e.a. | Speelduur: 112 minuten | Jaar: 2023

Bij het zien van Back to the Future hoopt iedereen dat het Marty zal lukken om weer terug naar zijn eigen tijd te reizen. De ontwikkelingen rondom de personages in American Beauty zijn zo sappig en intrigerend dat iedereen het verhaal met spanning volgt om te zien waar dit naartoe leidt. Elke goede film zorgt voor betrokkenheid. Zelfs slechte films kunnen dit voor elkaar krijgen. Als dat niet lukt, dan is het een gefaalde productie. Knights of the Zodiac is daar een goed voorbeeld van, maar dat had niet gehoeven.

Seiya staat er helemaal alleen voor in het leven. Met name het verlies van zijn zus draagt hij al sinds kind zijn met zich mee. Tegenwoordig verdient hij wat bij als vechter in de knokring van een club. Op een avond boort hij per ongeluk een innerlijke kracht aan, wat hem vele malen sterker maakt. Dat trekt ook de aandacht van mensen die hem willen helpen, en van mensen die zijn kracht willen stelen. Seiya leert dat er een heuse strijd bestaat rondom een jonge vrouw die een incarnatie is van Pallas Athene. Hij voorvoelt dat hij haar moet beschermen om de wereld te redden.

Dat klinkt episch, en daar gedraagt Knights of the Zodiac zich naar. Het probleem is echter dat je daar totaal niet in mee kunt gaan. Het is alsof je het zoveelste deel van een superheldenfilm ziet zonder dat je bekend bent met wat eraan voorafging. Het gevolg is dat alles je volledig koud laat. In een film die draait om het redden van de wereld is dat niet handig.

Wat is die wereld trouwens? Geen idee. Het begint met een korte en snelle introductie over hoe er ooit een strijd tussen de goden was. Maar vervolgens lijkt iedereen te leven in de huidige samenleving zoals we die allemaal kennen. En toch kan er blijkbaar een ruimteschip-achtig voertuig overvliegen zonder dat dit aandacht trekt. Of wel, maar geschrokken omstanders en hysterische nieuwsberichten zijn niet te zien. Buiten de vechtclub zijn sowieso weinig figuranten te ontwaren.

Alles is onduidelijk. De film is gebaseerd op een Japanse manga en voorkennis daarvan lijkt een vereiste. Voor anderen is het een chaotisch zooitje. Waarom de makers besloten om er middenin te vallen is niet duidelijk. Vooral niet als na afloop blijkt dat dit het eerste deel van een reeks zou moeten zijn. Het verhaal leent zich prima voor een kalme start.

Het verhaal begint tegen het einde van een langlopende strijd tussen twee mensen waar Seiya bij betrokken raakt. Hij maakt kennis met Sienna die weet dat het haar lot is dat haar bewustzijn op den duur zal verdwijnen en Athene haar over zal nemen. Haar kracht en die van Seiya heet 'cosmos', maar het gebruik van dit woord in de context van de film werkt lachwekkend.

Bovenop dit alles is het ook nog eens slecht geschreven. Sienna neemt Seiya achterop de motor omdat ze hem iets wil laten zien wat iets zal verklaren. Ze rijdt naar een haven, stopt de motor en loopt een pier op. Zodra Seiya haar tegenhoudt begint ze een verhaaltje te vertellen. Het gaat dus om wat ze wil zeggen, en niet om de locatie. Waarom rijdt ze hem dan naar de haven en loopt ze die pier op? Omdat ze haar monoloog graag op een pittoresk plekje houdt (waar wederom geen mens te bekennen is)?

Het acteerwerk is niet veel beter. Bij Sean Bean is nog mild enthousiasme te bespeuren, Famke Janssen vertrouwt op haar natuurlijke RBF terwijl ze haar tekst uitspreekt en hoofdrolspeler Mackenyu heeft het charisma van een broodtrommel. Alleen Mark Dacascos (Double Dragon) lijkt te begrijpen dat hij op een set van een B-film staat - ze hebben hem immers gecast, dat zegt genoeg - en dat je daar gewoon lol moet hebben. Toch laten de makers hem midden in een gevechtsscène in de steek door te switchen naar een lang gesprek tussen Bean en Janssen elders in hetzelfde huis.

Knights of the Zodiac biedt heel veel, want het voortbestaan van de aarde staat op het spel. Het boeit voor geen meter, want er is nooit een fatsoenlijke brug gebouwd tussen de film en de kijker. Het is alsof je toekijkt wat er in de verte aan de overkant van een grote kloof allemaal gebeurt; het is zichtbaar spannend en het heeft een reden, maar je bent er niet bij betrokken. Misschien denken de makers dat in de zodiak staat geschreven dat deze film een succes wordt, maar daar is toch echt meer voor nodig.