Regie: Bill Corcoran | Scenario: Allegra Newman, Kate Pragnell | Cast: Rebecca Dalton (Blair Callahan), Christopher Seivright (Mason Hayes), Kent Sheridan (Jim Callahan), Kathy Northwood (Mayor Maya Henri), Josette Jorge (Quinn), e.a. | Speelduur: 80 minuten | Jaar: 2023

Tiny houses zijn in. Kleiner wonen betekent een energiebezuiniging, consuminderen, weg met de materialistische rotzooi en meer mobiliteit en vrijheid. Geïnteresseerden in deze minimalistische manier van wonen, of zij die er al mee bezig is, denken misschien dat A Tiny Home Christmas een bron van informatie en inspiratie moet zijn. Maar helaas is niets minder waar en kunnen tiny house fans deze film beter overslaan. Sterker nog, iedereen kan deze film beter overslaan.

Het bedrijf van hoofdpersoon Blairs vader balanceert op het randje van faillissement. Daar wordt echter weinig info over geboden, en dramatisch wordt dit verwachte verlies helaas ook niet. Gaat het om een familiebedrijf dat al generaties lang bestaat, is het de grote droom van de familie dat het floreert? Geen idee. De noodzaak tot behoud van het aannemersbedrijf is niet voelbaar.

Daarna komen de clichés, die er natuurlijk bij horen. Een Kerstfilm dient net zo uitbundig verschrikkelijk als een Kersttrui te zijn, dat is traditie. Blair wordt gedwongen samen te werken met haar ex Mason, wat moet leiden tot flink geruzie, maar ook het oplaaien van de romantiek. Maar helaas komt geen van deze twee klassieke romkom ingrediënten echt van de grond.

Het geruzie is verwarrend. Soms is Blair boos dat Mason zich bemoeit met haar project, dat haar kennelijk ontzettend aan het hart gaat - het waarom hiervan komt trouwens ook niet aan bod: zonder te leren waarom Blair een tiny house gemeenschap de ideale oplossing vindt om dak- en thuislozen op te vangen, moet de kijker van haar passie voor het project overtuigd zijn. Maar in andere ruzies is Blair weer boos als Mason ermee lijkt te stoppen, en stelt zelfs voor het werk uit handen te geven. Niet erg consequent.

Van de romantiek is ook niets te merken. Er is absoluut geen chemie tussen Blair en Mason. Nu zijn de gekozen acteurs ook niet bepaald goed in hun vak. Rebecca Dalton, die Blair speelt, leunt vooral op het knipperen met haar mooie ogen en koket verontwaardigd zijn over alles wat er om haar heen gebeurd. Zo wordt haar wispelturige personage toch nog een beetje consequent.

Ook het verhaal heeft weinig inhoud. Blair belooft binnen vijf dagen een tiny house te bouwen, want om de een of andere reden is het belangrijk dat dit nog voor de Kerst gebeurt, en neemt daarbij de financiële moeilijkheden van haar vaders bedrijf niet in acht. Zonder al te grote problemen en omwegen komt het echter toch allemaal goed met het huisje én de relatie.

Blair en Mason zijn maar liefst acht jaar samen zijn geweest. De oorzaak voor hun breuk moet een flinke klapper geweest zijn. Maar wat er tussen hen is voorgevallen of waarom ze uit elkaar gingen, wordt nooit duidelijk gemaakt. Blair vertelt Mason dat ze vertrok bij het televisieprogramma dat ze samen met Mason presenteerde om haar vader te helpen met het kwakkelende familiebedrijf. Waarom had ze dat destijds niet aan Mason verteld? En waarom was het vertrek bij het televisieprogramma gelijk een vertrek uit de relatie? Ook klaagt Blair over de producent van het programma, zonder daar echt diep op in te gaan, dus een mogelijke tweede reden voor haar vertrek blijft eveneens vaag.

Een flinterdun liefdesverhaal is niet ongebruikelijk in een romantische Kerstkomedie. De gebeurtenissen rond het bouwen van een tiny house zullen interessanter zijn, is de belofte. Helaas gaat het nauwelijks over het tiny house zelf, en komen er geen inspirerende details aan bod. Eerder de voor de hand liggende grote lijnen, zoals dat er overal opbergruimtes zijn en een ladder minder ruimte dan een trap inneemt. Zelfs de kijker zonder verstand van tiny houses kan dat zelf bedenken.

Het bouwen van een tiny house leent zich natuurlijk voor een hoop slapstick. Maar zelfs dit onderdeel van de film is niet goed aangepakt. Er zit sowieso geen humor in, en Blairs strubbelingen met de bouw zijn eerder dom dan grappig. Zoals wanneer ze kerstverlichting aan het tiny house niet, zonder te checken of het snoer het daadwerkelijk doet. De gemiddelde klusser zal met de ogen rollen in plaats van lachen.

Zo bestaat de hele film uit vaagheden, onderbelichte onderwerpen en karakterloze personages. Zelfs het onderwerp uit de titel komt nauwelijks aan bod. Het had een film kunnen zijn vol herkenbare problemen en inspirerende oplossingen voor de groeiende alternatief wonen gemeenschap. Of op zijn minst een film met charmante hoofdrolspelers. Of een beetje humor. Maar nee. De uitvoering van A Tiny Home Christmas is net zo minimaal als een tiny house zelf.

A Tiny Home Christmas is te zien bij Videoland.