'Bonnard, Pierre et Marthe': kleurig kunstenaarsportret over liefde, trouw en artisticiteit
Recensie

'Bonnard, Pierre et Marthe': kleurig kunstenaarsportret over liefde, trouw en artisticiteit (2023)

Biografie over Franse schilder geeft een niet zo rooskleurig beeld van de romantiek.

in Recensies
Leestijd: 2 min 7 sec
Regie: Martin Provost | Scenario: Marc Abdelnour, Martin Provost | Cast: Cécile de France (Marthe Bonnard), Vincent Macaigne (Pierre Bonnard), Stacy Martin (Renée Monchaty), Anouk Grinberg (Misia Godebska), André Marcon (Claude Monet), e.a. | Speelduur: 122 minuten | Jaar: 2023

Pierre is een opkomend schilder in Parijs en heeft de droom een groot kunstenaar te worden. Hij vraagt een vrouw op straat of zij voor hem wil poseren en al gauw worden de twee verliefd. Pierres schilderijen van deze vrouw veroveren de kunstwereld en het stel verlaat Parijs om samen te wonen in een huis in het bos aan de Seine. Voor Pierre blijkt dit niet genoeg en dat heeft consequenties voor zijn relatie met Marthe.

Bij biografische films over kunstenaars kun je een aantal dingen verwachten. Ze zijn visueel treffend en geven vaak een emotionele draai aan het kunstenaarschap, inclusief obsessiviteit, innerlijke demonen, maatschappelijke erkenning, zelfopoffering en gecompliceerde relaties. Hoewel Bonnard, Pierre et Marthe niet zo extravagant is als bijvoorbeeld Loving Vincent, ontbreekt het niet aan de nodige flair in de cinematografie. Vooral in hun zomerhuis aan de Seine spatten de kleuren van het witte doek en de transities tussen scènes bevatten een creativiteit die past bij een verhaal dat leest als een eerbetoon aan kunst.

Het emotionele aspect van de biografie rust op de schouders van Marthe. Actrice Cécile de France levert een ijzersterke prestatie die vol overtuiging de kijker aan haar kant van het conflict zet. Dit komt ook omdat Marthe simpelweg meer uitgesproken is over haar gevoelens terwijl Pierre hierin vaak wat onredelijk lijkt of het simpelweg voor zichzelf houdt. Dit betekent niet dat Pierre wordt afgedaan als een gevoelloze zak die zich compleet verliest in zijn eigen schilderwerk. Ook hij krijgt het zwaar te verduren maar er lijkt heel bewust een keuze te zijn gemaakt om Marthe het emotionele voortouw te laten nemen.

Naast verschillende facetten van de kunst en hun relatie, wordt ook een duidelijk punt gemaakt over hoe fragiel het leven en de liefde zijn. Het drama neemt soms Shakespeare-achtige vormen aan, waardoor je het biografische aspect af en toe in twijfel begint te trekken. Het opofferen van realisme voor wat drama heeft absoluut meerwaarde voor de kijkervaring, maar de historische onjuistheid moet je dan voor lief nemen.

In de lijst van biopics over kunstenaars verdient Bonnard, Pierre et Marthe een hoge notering. De film vindt niet bepaald opnieuw het wiel uit, maar zet een sterk verhaal neer met nog sterker acteerwerk. De film kleurt netjes binnen de lijntjes, maar creëert wel een ontzettend mooi en aangrijpend beeld.