Tegenwoordig zijn blockbusters bombastische actiefilms met rappe gevechten, grootse explosies en indrukwekkende computereffecten. Dat was vroeger anders; de blockbusters uit het klassieke tijdperk waren vaak historische epossen die een heel dagdeel innamen. Lawrence of Arabia, Cleopatra en The Ten Commandments zijn bekende voorbeelden; het is niet bitter om te zeggen dat zulke films niet meer gemaakt worden.
Althans, tot nu. The Brutalist zou namelijk zo in de jaren vijftig of zestig gemaakt kunnen zijn. Ondanks het relatief kleine budget (pakweg tien miljoen dollar) heeft regisseur Brady Corbet een groots epos gemaakt over de Hongaarse architect László Tóth die na de Tweede Wereldoorlog naar Amerika vlucht om zijn leven opnieuw op te bouwen.
Een film van drie en een half uur over architectuur klinkt als een verzinsel uit een komedie die de draak steekt met stereotiepe, pretentieuze Oscarfilms. Toch is The Brutalist precies dat. Sterker nog, hij is nu al een van de beste films van het jaar. Wie niet beter weet zou denken dat László Tóth echt heeft bestaan. Hij komt zo tot leven door Adrien Brody's briljante acteerwerk en het fenomenale script van Brady Corbet en Mona Fastvold dat de illusie makkelijk standhoudt.
Adrien Brody heeft met The Pianist en verschillende rollen in Wes Andersonfilms al een indrukwekkende filmografie opgebouwd en weet opnieuw te imponeren in The Brutalist. Hij vertoont een enorme diversiteit aan emoties, en laat zien dat hij de rauwheid uit The Pianist moeiteloos kan evenaren.
Ook de andere acteurs leveren indrukwekkende prestaties. Het Hongaars van Brody en Felicity Jones is zeer overtuigend, welhaast perfect. Hoewel er kleine AI-aanpassingen zijn toegepast voor bepaalde klanken die lastig zijn na te bootsen, is duidelijk dat de acteurs veel moeite hebben gestoken in het leren van de taal. Het Hongaars is niet het enige pluspunt, ook het acteerwerk zelf is sterk. Guy Pearce zet de arrogante miljonair bijvoorbeeld geweldig neer.
Om de stijl van de oude, grootse drama's na te bootsen, maakt Corbet niet alleen gebruik van de lengte, het onderwerp en een pauze in de film, maar ook van technieken uit films van de oude meesters. Voor The Brutalist werd gebruik gemaakt van VistaVision, een breedbeeldformaat van vroeger, wat ervoor zorgt dat ieder shot prachtig is om naar te kijken.
The Brutalist haalt het maximale uit zijn relatief lage budget. Elk aspect van de film is prestigieus en doet op waardige wijze recht aan de materie. De film draait om meer dan architectuur; hij gaat over identiteit en het nagalmen van de Holocaust in de jaren na de Tweede Wereldoorlog. Het feit dat de Joden onnoemelijk veel leed is aangedaan, betekent niet automatisch dat ze alom geliefd zijn.
Zwaar, boeiend, bruut, ontroerend en vooral heel indrukwekkend. Die woorden vatten Brady Corbets meesterwerk samen. Films zoals deze worden tegenwoordig zelden gemaakt, dus dat hij zo veel aandacht krijgt, is positief. De lengte is misschien intimiderend, maar iedere minuut telt. En voor wie bang is tussentijds naar het toilet te moeten en dingen te missen: de artistieke intermissie komt als geroepen.
