We leven in een tijd van ongekende verdeeldheid. Botsende ideologieën, vaak religieus of politiek van aard, drijven mensen steeds verder uit elkaar. Er heerst veel onvrede, aangewakkerd door kwaadwillende en machtsbeluste politici en influencers, die doelbewust zondebokken aanwijzen, vaak immigranten, en de aandacht afleiden van de grootste splijtzwam: klassenverschillen.
Wie voorbij huidskleur, politieke overtuigingen of religie kijkt, zal al snel overeenkomsten zien met mensen die 'anders' zijn. Uiteindelijk streven we allemaal naar een comfortabel leven, waarin we onze dromen kunnen najagen en omringd worden door dierbaren. Afkomst en geloofsovertuigingen beïnvloeden op hoe dat ideale leven eruitziet, maar het verlangen ernaar is vrijwel universeel.
Dat is de boodschap die Polarized, de nieuwe film van Shamim Sarif, wil overbrengen. Met een pittoresk dorpje in de Amerikaanse Midwest als decor en een relevant actueel thema, heeft ze de ingrediënten voor een krachtig statement over het verval van de traditionele Amerikaanse levensstijl. Helaas wordt haar statement ondermijnd door hedendaagse misvattingen.
Lisa moet noodgedwongen aan de slag bij een groot agrarisch bedrijf nadat haar familieboerderij failliet is gegaan. Wanneer ze na een arbeidsincident verhaal wil halen over de gebrekkige veiligheidsmaatregelen, raakt ze in een verhitte discussie met haar werkgever, Dalia. Tijdens haar tirade uit ze racistische opmerkingen over Dalia en haar familie, wat haar uiteindelijk haar baan kost.
Lisa beseft al snel dat ze een grens heeft overschreden en besluit haar excuses aan te bieden aan Dalia. Ze legt uit dat ze een slechte dag had, omdat ze definitief afscheid moest nemen van haar familieboerderij. Dalia heeft zo'n medelijden met Lisa, dat ze haar niet alleen weer in dienst neemt, maar zich ook over haar ontfermt.
Wat volgt, is dat de vrouwen zich steeds meer tot elkaar aangetrokken voelen. Dit is gecompliceerd, want beide vrouwen komen uit sterk religieuze en conservatieve gezinnen. Dalia is zelfs verloofd. Het verschil in religieuze achtergrond - Lisa is protestants en Dalia moslim - vormt een extra obstakel. Kunnen ze hun gevoelens voor elkaar uiten, of staan hun religieuze overtuigingen in de weg?
Het is duidelijk dat er qua achtergrond veel verschillen zijn tussen de vrouwen, maar de film valt terug op het hopeloos naïeve cliché dat deze verschillen niet zo belangrijk zijn. Ondanks hun etnische en culturele verschillen, worden ze gepresenteerd als mensen met dezelfde ideeën en dromen. Het feit dat Lisa doodleuk racistisch was tegenover Dalia lijkt niet veel uit te maken. Ze had nou eenmaal een slechte dag en heeft sorry gezegd.
Als dit probleem alleen bij Lisa speelde, was het minder groot geweest, maar het speelt bij meerdere personages. Wanneer iemand racistisch, seksistisch of homofoob is, wordt dat afgedaan als een oppervlakkig waardeoordeel dat verkeerd overkwam door externe omstandigheden of een misverstand. Polarized lijkt bang te zijn dat het publiek zich afkeert als het eerlijk laat zien hoe geïnstitutionaliseerd racisme is en hoe diep zulke vooroordelen in iemands overtuigingen kunnen zitten.
De film is, ironisch genoeg, huiverig om te polariseren en probeert een veilige boodschap over te brengen om mensen samen te brengen. Door het onderwerp echter niet op een eerlijke manier te behandelen, komt die boodschap volkomen verkeerd over. Het feit dat Dalia en haar familie Palestijns zijn, wekt bovendien de indruk dat hun afkomst enkel een goedkope poging is om extra actueel te zijn.
Daarbij helpt het niet dat het acteerwerk op zijn best matig is. De dialogen zijn vaak houterig en ongemakkelijk, en het is duidelijk dat de acteurs niet goed weten wat ze met het materiaal aan moeten. Ook andere technische aspecten ogen bijna amateuristisch. In een betere film zou dit charmant kunnen zijn, maar door het gebrekkige script komt het vooral onprofessioneel over.
Een liefdesverhaal waarin de chemie tussen de hoofdpersonen ontbreekt, is pijnlijk, maar eentje waarin het onbegrijpelijk is waarom ze überhaupt samen zijn, is onvergeeflijk. Polarized is een lege huls die pretendeert veel inhoud te hebben. Twintig jaar geleden zou hij geprezen zijn om zijn verzoenende boodschap, maar de tijden zijn pessimistischer (en misschien realistischer) geworden.
