'Rob Peace': mooie biopic over een zwarte jongeman met een glanzende toekomst
Recensie

'Rob Peace': mooie biopic over een zwarte jongeman met een glanzende toekomst (2024)

Chiwetel Ejiofors tweede film als regisseur draagt opnieuw bij aan de gemeenschap via de wetenschap.

in Recensies
Leestijd: 2 min 41 sec
Regie: Chiwetel Ejiofor | Scenario: Chiwetel Ejiofor, Jeff Hobbs| Cast: Jay Will (Rob Peace), Chiwetel Ejiofor (Personagenaam), Mary J. Blige (Jackie Peace), Chance K. Smith (Rob Peace, 13 jaar), Jelani Dacres (Rob Peace, 7 jaar), Camila Cabello (Naya Vazquez), e.a. | Speelduur: 120 minuten | Jaar: 2024

Chiwetel Ejiofor heeft als schrijver/regisseur inmiddels twee speelfilms op zijn naam staan. Beide films zijn gebaseerd op een waargebeurd verhaal, beide gaan over jonge mensen die bijdragen aan hun gemeenschap en beide zetten wetenschap als middel daartoe centraal. Ejiofors laatste film haalt misschien net niet de toppen van het indringende The Boy Who Harnessed the Wind (2019), maar is desondanks een mooie biopic over een bijzondere jongeman. Rob Peace heeft zijn naam mee om een boegbeeld te zijn van hoop en verbetering in de zwarte wijken van East Orange in New Jersey.

Overigens wordt Robert DeShaun Peace in zijn vroege jeugd aangeduid als Shaun. Pas na een ingrijpende gebeurtenis besluit zijn moeder - gespeeld door de expressieve Mary J. Blige - dat hij voortaan beter als Rob door het leven kan gaan. En het is zeker een spectaculair leven. Rob is een wetenschapsgenie, kapitein van het watersportteam van zijn universiteit, autodidactisch jurist en de jongeman werkt nota bene letterlijk aan een geneesmiddel tegen kanker. Maar bovenal wil Rob zich inzetten voor zijn oude wijk. Aan de privéschool waar hij zijn diploma haalt, hangt de slogan aan de muur "whatever hurts my brother hurts me.". Het is een gedachte die hem de rest van zijn leven blijft motiveren.

Ejiofor en Jeff Hobbs hebben een net script geschreven dat het reilen en zeilen van Rob in hapklare brokjes presenteert, soms met een voice-over. Er is niet zoveel ruimte voor interpretatie, maar net op het moment dat je denkt dat het wel een erg eentonig succesverhaal wordt, krijgen de personages - en dan met name Rob zelf - toch meer diepgang. De verhouding met zijn vader wordt steeds problematischer en de geniale jongeman maakt niet altijd de juiste keuzes in het dagelijks leven. Als er meer grijstinten tevoorschijn komen, wordt Rob menselijker en de film interessanter.

Rob krijgt als zwarte student aan een Ivy League-universiteit in de jaren negentig natuurlijk met racisme te maken. De confrontaties die dat met zich meebrengt worden subtiel gepresenteerd; er zijn geen al te harde woordenwisselingen of verbeten standpunten. Robs houding is er een van samenwerking en integratie. Zijn missie richt zich op het helpen van zijn broeders, niet op het bestrijden van anderen. Deze film vertelt een vreedzaam verhaal, ook al ligt geweld altijd op de loer.

De prima acteerprestaties dragen bij aan de gegronde toon van Rob Peace. De kindacteurs Jelani Dacres en Chance K. Smith kwijten zich goed van hun taak, maar de film komt echt tot leven wanneer Jay Will het stokje na een twintigtal minuten overneemt. Nu zien we Rob groeien en zich ontwikkelen tot de adolescent die inspireert, maar ook fouten maakt. Chiwetel Ejiofor vertolkt zelf de getroebleerde vader van Rob en voorziet de rol van de gebruikelijke diepgang en kwaliteit. Ejiofor is momenteel trouwens ook in de bios te bewonderen in Bridget Jones: Mad about the Boy. En daarin speelt hij - natuurlijk - een man van de wetenschap.

Rob Peace is te zien bij SkyShowtime.