in Recensies
Update:
De term 'riff raff' is jargon voor een groep vreselijke mensen; van het laagste soort. In de cultklassieker The Rocky Horror Picture Show, net als in het oorspronkelijke toneelstuk, is het de komische naam van de lelijke, kale handlanger van Frank-N-Furter. Dat heeft niet veel te maken met de film Riff Raff, maar dit stukje trivia is wel veel interessanter.
Vincent verblijft met zijn vrouw Sandy en stiefzoon DJ tijdens de feestdagen in hun prachtige vakantiehuis in de bossen van New England. Alles lijkt perfect in dit idyllische oord. Maar dan staan Vincents zoon, zijn zwangere vriendin en gedrogeerde moeder plotseling voor de deur. Ondertussen zijn twee meedogenloze maar klunzige criminelen op zoek naar Vincents verblijf.
Riff Raff heeft een sterrenensemble: karakteracteur Ed Harris, veteraan Bill Murray, Jennifer Coolidge die momenteel een comeback maakt, en de opkomende talenten Lewis Pullman en Pete Davidson. Zo'n indrukwekkende cast lijkt op papier een gegarandeerd succes, maar creatieve armoede is een ware sluipmoordenaar. Elke acteur lijkt in een andere film te spelen; er is totaal geen chemie tussen de personages.
Dat betekent niet dat de acteurs slecht spelen. De individuele rollen zijn best overtuigend, maar de rollen passen simpelweg niet goed bij elkaar. Vooral Ed Harris is fantastisch, maar hij lijkt met zijn medespelers te wedijveren om de meeste aandacht. Het voelt alsof ieders ego moest worden gestreeld.
Tot overmaat van ramp is het gros van de grappen simpelweg niet grappig. De 'running gag' met Gabrielle Union is dat het gesprek ongemakkelijk wordt en zij zich gegeneerd excuseert. Pete Davidson lijkt als enige de aard van Riff Raff te doorgronden en levert daardoor de beste grappen, maar zelfs die werken maar de helft van de tijd. De film delft grappen uit een lege humormijn.
Bovendien voel je weinig voor de personages. Er is weinig reden om met ze mee te leven. Je komt te weinig of te laat wat over ze te weten. Natuurlijk, sommigen zijn losers of immoreel, maar dat mag geen excuus zijn om ze onvoldoende uit te werken. Er zijn genoeg voorbeelden van verdorven of suffe personages die toch uitermate boeien.
Wie zich laat verleiden door de grote namen die aan deze titel verbonden zijn, doet er goed aan twee keer na te denken. Wat op het eerste gezicht een veelbelovende komedie lijkt, blijkt een ware 'riff raff' binnen het filmlandschap. Een laag soort film dat louter bestaat om de ego's en portemonnees van de acteurs te spekken. Iedere acteur en actrice zal vast veel plezier hebben beleefd aan het maken van deze film, maar als het publiek dat sentiment niet deelt, is dat volstrekt irrelevant.
