In juni 2023 hield de catastrofe rondom OceanGate de wereld in zijn greep. Oprichter Stockton Rush was vermist geraakt in zijn Titan-duikboot met vier passagiers, verdwenen op een eeuwige zoektocht naar het wrak van de Titanic. Achteraf bleek dat ze hun zeegraf te danken hadden aan een implosie, veroorzaakt door jaren aan wanbeleid en slecht onderhoud bij de startup. Titan: The OceanGate Submersible Disaster komt met sappige details over de dodelijke onderwaterdroom van CEO Rush. Maar gaat de documentaire wel zoveel dieper dan de verslaggeving van toen?
Over de Titanic ging de mythe al rond dat het schip onzinkbaar was. Een fabeltje dat bruut werd ontkracht door een ijsschots in 1912. Stockton Rush vertoonde soortgelijke hoogmoed toen hij in 2009 zijn bedrijf OceanGate oprichtte. De visionaire startup diende het betreden van de diepzee te democratiseren voor het grote publiek. Het bezoeken van het wrak van de Titanic werd daar, ironisch genoeg, het grote verkooppraatje voor. Met Rush zelf aan het stuur (letterlijk een Playstationcontroller) van de Titan konden mensen met een dikke portemonnee afdalen in de diepte. Helaas op het laatst met een fatale afloop.
Titan vertelt over de aanloop naar de laatste reis van de gelijknamige duikboot en mixt echte beelden van OceanGate's videograaf met registraties van de rechtszaken achteraf en interviews met betrokkenen. Aan de hand van meerdere flashbacks wordt de kijker meegenomen in de frauduleuze geschiedenis van het bedrijf, waar niemand tegen de maniakale directeur durfde in te gaan. De film start met een opname van Rush in de Titan, die passagiers geruststelt als ze een alarm horen afgaan. Er kan niks misgaan, heus. De jaren dat hij die leugens structureel bleef opdissen, worden in de documentaire uitvoerig becommentarieerd.
De reconstructie van de ramp maakt al snel plaats voor een uiteenzetting van de giftige cultuur bij de cultachtige startup, bestierd door een narcist die weigerde basisprotocollen te volgen voor veiligheid. Het is wrang om te zien hoe de liefde voor duiken, de zee en de Titanic zoveel werknemers heeft binnen gehengeld, maar ook heeft verantwoord hoe het zo fout heeft kunnen gaan. Ondanks alle weeffouten, bleef het blinde vertrouwen in het project overeind. De marketingbeelden van OceanGate zelf op locatie en bij tests blijven overstromen van het enthousiasme. Niemand wilde de spelbreker zijn, totdat het te laat was.
Titan: The OceanGate Submersible Disaster tracht een spannende reconstructie neer te zetten, wat lastig blijkt als het einde al bekend is. De bedrijfsgeschiedenis behandelen biedt enige soelaas en een hoop intrige, maar verzuipt snel in technische details en vele ontslagrondes. Waarom je de documentaire zou moeten kijken? Misschien als herinnering aan de risico's van een toxische werkcultuur. Maar naast het waarschuwen van HR-managers of aspirant-bouwers van diepzeeduikboten blijft het stampen op het graf van iemand, die er al lang voor heeft mogen boeten.
Titan: The OceanGate Submersible Disaster is te zien bij Netflix.
