In 2022 veroverde Ome Cor de Nederlandse filmwereld als een hartverwarmende feelgoodfilm. Die liet zien dat er tijdens de pandemie nog prima films konden worden gemaakt. Hoofdrolspeler Martin van Waardenberg klom tevens in de regisseursstoel en bracht met een lawine aan cameo's en sketches een glimlach op het gezicht bij vele kijkers. Bij de première was naar verluidt het idee al geboren voor het vervolg Opa Cor. Maar wat blijft er van deze formule over zonder de obstakels van de anderhalvemetermaatschappij?
Ook Opa Cor is weer een familieproject van de Van Waardenbergen. Vader Martin keert terug als de rasechte Rotterdammer Cor, die zijn kinderen Floortje en Lenny van Waardenberg meeneemt in de hoofdrollen. Lenny vertolkt kleinzoontje Coen, het lievelingetje van de familie en stevig op weg naar Jong Feyenoord. Op de voetbalclub laat Opa Cor zijn kleinkind eventjes alleen om wat 'gele kanarietjes' te drinken in de kantine. Even later blijkt Coentje foetsie te zijn op het voetbalveld en moet Opa Cor door het stof bij zijn dochter Carola, ook wel bekend als Floortje in het echte leven.
De premisse is doodsimpel en veel meer is er ook niet nodig om Opa Cor van de regen in de drup te laten belanden. Martin van Waardenberg weet op zijn eigen authentieke wijze wel uit elke scène wat humoristisch te trekken. Zijn semiberoemde tegenspelers hebben daar soms wat meer moeite mee. Matthijs van Nieuwkerk als agent, Carice van Houten als psychiater en Jochem Meijer als arts zijn aardige verschijningen, maar geen enkele sketch brengt echt hun individuele kracht naar voren. Liever soms dat ze, net als Johan Derksen als lijk, hun mond maar houden.
Had Opa Cor gemaakt hoeven worden? Eigenlijk niet. Gek genoeg mist de lockdown om de film echt een prestatie te vinden. Maar dat dit type onafhankelijke filmproducties het scherm halen in Nederland, blijft het een sympathiek project maken. Met een heleboel gunsten en goodwill is er een vervolg tot stand gekomen, dat evengoed direct achter Ome Cor had kunnen geplakt. Het lekkere accent, de platte omgang en de bekende omgeving maken het voor veel kijkers een feest van herkenning, maar dan wel een kringverjaardag waar je iedereen al kent en eigenlijk maar niks nieuws te melden hebt.
Desalniettemin blijft het lachen om Martin van Waardenbergen met dezelfde Feyenoordsjaal, leren jas en vieze hangsnor. Na de successen van De Marathon en De Terugreis lijkt hij zichzelf nu definitief te hebben omgedoopt tot een icoon van Rotjeknor. In deze vervolgfilm lijkt hij nog het meest een karikatuur te spelen van zichzelf, maar is dat wel zo erg? Net als dat Den Haag zichzelf mag prijzen op Haagse Harry, verdient Rotterdam evengoed zijn eigen Opa Cor.
Opa Cor is te zien bij Netflix.
