Een zwangerschap is een van de meest stressvolle gebeurtenissen binnen relaties. Zo'n vijftien procent eindigt in een miskraam, met oorzaken die variëren van genetische pech tot iets simpels als een kattenbak. Ook de lichamelijke transformatie die een vrouw moet doormaken is allesbehalve gering. Het alledaagse gegeven van een zwangerschap en de bijbehorende combinatie van kwetsbaarheid en controleverlies, leent zich verrassend goed voor een sterke thriller.
Na een miskraam maken Jaimy en Leon zich zorgen over hun kansen om een kind te krijgen. Na een reeks medische onderzoeken volgt het hartverscheurende nieuws: Jaimy's biologische klok is uitgetikt. De kans op een succesvolle zwangerschap is klein. Ten einde raad vestigt Jaimy haar hoop op een alternatieve kliniek die belooft gegarandeerd te kunnen helpen.
Leon is sceptisch en vindt het maar kwakzalverij. Hij maakt zich bovendien zorgen over Jaimy's mentale gezondheid. De 'verloskundige' van de kliniek, Nicole, komt met allerlei homeopathische adviezen over voeding, leefstijl en meer. Waar het koppel eerst hecht en gelukkig leek, ontstaat nu een kloof die hun relatie op het spel zet.
De film verloopt in eerste instantie volgens een bekend stramien. Jaimy is wanhopig om zwanger te worden en volgt de dubieuze adviezen van een louche figuur die zich verkoopt als de ultieme redder in nood. Leon is de redelijkheid zelve; duidelijk de goedzak die zijn vriendin probeert te beschermen en op het juiste spoor probeert te houden.
Deze dynamiek komt aanvankelijk wat generiek en stereotiep over, maar Kind bewijst dat geduld een schone zaak is. De film neemt enkele sterke, onverwachte wendingen die niet alleen meer diepte geven aan de personages en het verhaal, maar het hele narratief in een nieuw licht zetten. Die wendingen zullen hier niet verraden worden, maar ze zijn absoluut de moeite waard.
Regisseur Jan Verdijk en scenarist Paul de Vrijer maken zorgvuldige keuzes in tempo, narratief, cameravoering en montage. Ondanks de budgettaire beperkingen oogt de film professioneel en staat hij inhoudelijk en stilistisch als een huis. Het is nauwelijks te merken dat dit voor de meeste cast- en crewleden hun speelfilmdebuut is. De gedeelde visie en toewijding komen duidelijk naar voren in het eindproduct.
Als drama is Kind emotioneel meeslepend, als thriller overtuigt de film door de spanning kundig op te voeren. Hoewel er geen gebruik wordt gemaakt van 'body horror' (denk aan Titane), komt de mentale en fysieke spanning van een zwangerschap goed over. De ongemakkelijke en onaangename interacties met Nicole doen daar nog eens een schepje bovenop, wat resulteert in een nagelbijtende thriller.
Nederland brengt weinig genrefilms voort, laat staan goede. Vaak zijn ze van matige kwaliteit en doen ze het belabberd in de bioscoop. De flops van Moloch en Jimmy zijn illustratief wat dat betreft. Kind weet deze trend van teleurstellende Hollandse genrefilms te doorbreken. Laten we hopen dat dit de deur opent naar meer spannende en eigenzinnige verhalen van eigen bodem.
