Widyawati (Liliana), e.a. | Speelduur: 110 minuten | Jaar: 2025
Ondanks de titel A Normal Woman is het verhaal over hoofdpersonage Milla zo normaal nog niet. In haar Parasite-achtige villa in Jakarta heeft ze een fotoshoot voor het chique tijdschrift High Lane en leeft ze een luxeleventje waar velen van dromen. Ze is doodgewone elite, maar voelt zich niet helemaal op haar plaats in de bovenlaag van de samenleving. Haar boze schoonmoeder die bij echtgenoot Jon en Milla in huis woont helpt niet mee, evenals een vreemde ziekte die haar zorgvuldige opgebouwde leven op zijn grondvesten doet schudden.
Ongeacht de framing van het verhaal als horrorfilm, komen de horrorelementen slechts sporadisch opborrelen. Milla's zoektocht naar haar eigen identiteit neigt eerder naar een psychologische thriller, waar ze haar vijanden vooral binnenshuis treft. Haar schoonfamilie heeft nieuw geld en kan nog steeds niet naar Milla kijken zonder haar lagere klassenstatus helemaal te vergeten. Zo gezellig is het niet als het lijkt in de vlogs die Jon en vrouwlief schieten voor het supplementenmerk Eternity Life. Hun aantal volgers houdt hun weelde in stand, en een losgeslagen echtgenote met waanbeelden is een risico dat Jon liever niet neemt.
Hoe meer onverklaarbare uitslag Milla krijgt en hoe vaker ze een bebloed meisje in spiegels ziet, hoe duidelijker wordt waar de film zijn inspiratie vandaan haalt. In navolging van vrouwelijke bodyhorrorfilms als Raw en Black Swan, neemt de film vrouwelijke hysterie en vervreemding van het eigen lichaam als thema's om tot een feministische boodschap te komen. Maar het gekonkel tussen de verschillende vrouwen in de film geeft hier een onverwachte twist aan. Niet Milla's individuele plons in de poel der waanzin, maar de blikken van andere vrouwen, moge het bedienden of 'vriendinnen' zijn, doen haar het meeste leed aan.
Regisseur Lucky Kuswandi komt met een sterke premisse op de proppen, maar de film goed uitwerken gaat hem minder goed af. Niets valt er aan te merken op de strakke cinematografie, toplocaties en prachtige kostuums. Maar een gebrek aan spelregie en een overdaad aan subplots vertroebelt de missie van de film. Een jaloers jeugdvriendinnetje komt wel heel toevallig langs met essentiële informatie, terwijl Milla's dochter Angel online wordt gepest en door haar grootmoeder wordt aangeraden naar een plastisch chirurg te gaan. Mogen we alsjeblieft terug naar Milla's zoektocht naar het mysterieuze meisje met een gezicht vol scherven?
Verschillende Indonesische horrorfilms gebruiken het genre om een punt te maken over gevoeligheden in de maatschappij, zoals Till Death Do Us Part van Upi deed over femicide. A Normal Woman blijft helaas nog zelf te veel geloven in de fantasieën van de klasse die het halfslachtig bekritiseert. Met een gelikte film vol knappe mensen, die doodnormaal horen te zijn, sluit de film aan in een lange rij van hypocriete films die schoonheidsidealen zowel aanvallen als verheerlijken. Een mysterie met de moeilijkheidsgraad van Scooby Doo en enkele zwaar gestileerde horrorscènes kunnen niet maskeren hoe nietszeggend het beestje eronder is.
A Normal Woman is te zien bij Netflix.
