in Recensies
Update:
Aan het begin van de film verschijnt het logo van producent Tom de Mol. Wie zijn romkoms kent, weet dat de man niet in het vak zit uit liefde, maar puur voor het geld. Hij maakt goedkope, onsamenhangende troep die beledigend is voor de kunstsector, al is hij daarin in Nederland zeker niet de enige. Dit keer geen romkom, dus verrast hij het publiek in positieve zin? Verre van dat. Dit is misschien wel zijn slechtste film ooit.
Het eerste beeld toont een arrestatie, met op de achtergrond nieuwsflarden over Ridouan Taghi en de moord op Peter R. de Vries. Meteen gaat het mis, want dit is fictie: een verfilming van een boek waarin Taghi niet voorkomt. Het verhaal draait niet om hem of De Vries, maar om drugshandel waarbij Nederlanders met een Marokkaanse achtergrond betrokken zijn.
Centraal staat Rayan, die in een ondervragingscel zijn verhaal doet aan officier van justitie Yorick. Al gauw wringt de logica: we zien voornamelijk beelden van Yorick en zijn collega Sabine, terwijl Rayan daar niet bij was. Hoe kan hij er dan over vertellen? Er moet dus ergens een moment zijn geweest, waarbij Yorick betrokken raakte. Hij geeft zelfs moeiteloos gevoelige informatie prijs.
Het is onduidelijk wat Wraak wil vertellen. Enerzijds zien we een criminele Nederlands-Marokkaanse jongeman die chronisch het slachtoffer uithangt, en meerdere Nederlands-Marokkaanse personages die zich zwaar misdragen en ermee wegkomen, zelfs in de rechtszaal. Anderzijds lijkt de film te suggereren dat ze zielige slachtoffers zijn. Alsof het criminele pad de enige mogelijkheid is voor Nederlanders van Marokkaanse afkomst. Een absurde gedachte.
De onsamenhangende vertelling zit vol onzinnige logica die de intelligentie van de kijkers beledigt. Het zijn er teveel om op te noemen, dus hierbij enkele voorbeelden: Sabine weet dat de slechterik zich schuilhoudt in Rabat, omdat ze vermoedt dat hij in Marokko zit. Rayan doet mee aan een moordpoging, maar is gechoqueerd wanneer een van zijn vrienden omkomt bij het ingrijpen van de politie. Sabine maakt haar slapende kind wakker om welterusten te zeggen.
Wraak is een slechte film. Niet op het niveau dat je er nog om kan lachen, want daarvoor is hij te saai. Dat is op zichzelf al een reden om de film over te slaan, maar er is nog een diepere reden: de scenarioschrijvers vonden het nodig om het meest gehate scheldwoord van Nederland idioot vaak te laten vallen.
Het gaat uiteraard om die slopende ziekte waar een op de twee Nederlanders vroeg of laat mee te maken krijgt. Dat oeverloze gescheld met kanker is misschien trouw aan de werkelijkheid, maar de meeste Nederlanders vinden het kwetsend. Dat ga je als filmmakers toch niet normaliseren! Alleen al in een korte autoscène in het begin valt het woord zeven keer binnen twee minuten. Het is belachelijk, stuitend en nutteloos.
Verder blijft onduidelijk wie nu eigenlijk de hoofdpersoon is. Het meest voor de hand ligt Noortje Herlaar als Sabine, maar de makers verleggen steeds de focus naar Yorick en Rayan, alsof zij centraal staan. Daarnaast is er een ondankbare bijrol voor Raymond Thiry, die na vijftig minuten plotseling opduikt en tien minuten later alweer mag oprotten.
Het verhaal is zwak, de regie ongeïnspireerd en knullig, en de muziek klinkt als een slecht aftreksel van een tweederangs misdaadserie. Een deel van de cast probeert er nog het beste van te maken, maar van een krot valt geen paleis te maken. Dat producent Tom de Mol op deze manier geld wil binnenhalen, is allesbehalve respectabel.
