in Recensies
Update:
Er is momenteel nauwelijks een polariserender onderwerp dan de oorlog tussen Israël en Hamas. Hollywood wil zijn vingers er liever niet aan te branden, want zelfs de nationaliteit van een acteur kan al een voedingsbodem zijn voor controverse. Vijandigheid tegenover een film, vanuit welke kant dan ook, is slecht voor de zaken. Het Israëlisch-Palestijns conflict blijft daarom vooral het domein van onafhankelijke documentaires, met als voorlopig hoogtepunt het fascinerende No Other Land, dat een Oscar won voor beste documentaire.
Put Your Soul on Your Hand and Walk zal dat kunststukje waarschijnlijk niet evenaren, maar biedt wel een redelijk boeiend en soms aangrijpend beeld van het leven in Gaza tijdens de oorlog. Jammer genoeg voelt het getoonde vaak repetitief aan en ontbreekt de diepgang juist op de momenten die uitnodigen tot het onderzoeken van meerdere standpunten.
Dat komt deels door de vorm, die bestaat uit een aaneenschakeling van FaceTime-interviews tussen de Iraanse regisseur en een jonge Gazaanse fotograaf Fatima Hassouna, wier leven stelselmatig wordt verwoest door de voortdurende bombardementen van het Israëlische leger. Niet verwonderlijk geeft dit letterlijk en figuurlijk een eenzijdig beeld. We zien vrijwel uitsluitend de gezichten van Sepideh Farsi en de levenslustige, maar door tegenslag getekende Fatima. De telefoonopnames worden slechts sporadisch onderbroken door nieuwsflitsen of door Sepideh die weer eens de deur open moet doen om haar kat binnen te laten.
De gesprekken tussen de twee vrouwen (opgenomen tussen april 2024 en april 2025) zijn spontaan en intiem. Fatima vertelt openhartig over de verschrikkingen van de oorlog en het dagelijks leven in Gaza. Ze verloor dertien naasten aan het geweld, maar zegt met een brede lach: "It's okay, it's okay." Fatima bruist van de energie, maar naarmate de uitzichtloosheid van het conflict toeneemt, voelt haar oprechte vrolijkheid steeds onwerkelijker. De jonge fotograaf observeert zichzelf en de wereld scherp en gedetailleerd, maar blijft natuurlijk net als iedereen een mens met gebreken.
Wanneer onderwerpen zoals de fatale gebeurtenissen van 7 oktober, het leiderschap van Hamas of de rol van religie ter sprake komen, vraagt de regisseur onvoldoende door. Ze doet duidelijk haar best om haar gesprekspartner, die intussen een vriendin is geworden, niet voor het hoofd te stoten. Put Your Soul on Your Hand and Walk blijft daardoor vooral een ooggetuigenverslag van een overlever in verwoest gebied. Dat is aangrijpend, maar zet nauwelijks aan tot nadenken, hoe triest dat gegeven op zichzelf al is. Oorlog is vreselijk en het slotakkoord van deze film zal de kijker zeker raken, maar deze documentaire was gebaat bij een paar extra lagen.
