'Everybody Loves Me When I'm Dead': de hongerige kat is niet de enige die van haar dood profiteert
Recensie

'Everybody Loves Me When I'm Dead': de hongerige kat is niet de enige die van haar dood profiteert (2025)

Een Thaise bankmedewerker steelt geld van een inactieve rekening en opent daarmee zijn eigen doos van Pandora.

in Recensies
Leestijd: 2 min 15 sec
Regie: Nithiwat Tharatorn | Scenario: Sopana Chaowwiwatkul, Nithiwat Tharatorn| Cast: Theeradej Wongpuapan (Toh), Vachirawich Aranthanawong (Petch), Chulachak Chakrabongse (Vodka), Fatima Dechawaleekul (Khem), Pitipat Kootrakul (Wut), e.a. | Speelduur: 128 minuten | Jaar: 2025

Op spookrekeningen staat voor een vermogen aan geld waarvan alleen de bank profiteert. Als iemand sterft zonder nabestaanden of een degelijk testament staat zijn of haar kapitaal gewoon stof te vangen. Assistent-bankmanager Toh wordt hier door een collega op gewezen en besluit met frisse tegenzin een royale spookrekening van een overleden vrouw opnieuw te activeren voor zijn persoonlijk belang. Hij doet dit om het collegegeld voor de elitaire school van zijn dochter te betalen, maar zoals iemand aangeeft: "Als we eenmaal beginnen vinden we altijd een goede reden waarom we het doen."

Toh maakt zichzelf wijs dat hij met de digitale diefstal niemand kwaad doet en dat geen haan ernaar kraait, maar hij belandt desondanks binnen de kortste keren tot over zijn oren in de problemen. Anders dan het Office Space-achtige uitgangspunt en de ironische titel doen vermoeden is Everybody Loves Me When I'm Dead geen komedie, maar een grimmige thriller waarin iedereen de prijs betaalt voor zijn daden.

Verschillende morele dilemma's worden aangekaart, want we volgen niet alleen Tohs belevenissen en beslismomenten, maar ook die van een handvol anderen. Een meedogenloze moordenaar, Tohs collega's bij de bank, een verbitterde dochter en zelfs de dode spreekt. De dode die pas drie jaar na haar overlijden werd gemist. Allen hebben hun eigen motieven en belangen en moeten voor zichzelf afwegen of zij zichzelf nog wel recht in de spiegel kunnen aankijken. Soms is dat het geval, maar vaker niet.

De verschillende verhaallijnen steken mooi in elkaar en de goede acteerprestaties doen de kijker oprecht meeleven met het leed dat al deze mensen treft, ook al zijn ze daarvoor in de meeste gevallen zelf verantwoordelijk. Toh offert alles op voor zijn dochter en je kunt hem dat ook haast niet kwalijk nemen. Hij heeft al zoveel in zijn dochter geïnvesteerd dat hij zich gedwongen voelt om het restant van het collegegeld linksom dan wel rechtsom bijeen te schrapen. Zeker in een land waar zo'n peperdure opleiding een van de belangrijkste dingen in het leven is.

We zien echter ook dat het vooral zijn vrouw is die hem (en hun dochter) onder druk zet. Misschien vecht Toh tegen de verkeerde mensen. Everybody Loves Me When I'm Dead laat de kijker over deze zaken nadenken en verpakt het in een spannende thrillervorm waarin fysiek geweld niet wordt geschuwd. Vuisten, vuurwapens en een dodelijke drankflacon vormen de middelen om een en ander af te dwingen, maar het echte gevecht vindt plaats in de mens zelf.

Everybody Loves Me When I'm Dead is te zien bij Netflix.