De succesvolle horrorfilm Paranormal Activity werd gemaakt voor slechts vijftienduizend dollar. Dat was mogelijk omdat de film zich volledig afspeelde in één woning en uit beelden bestond die de personages ogenschijnlijk zelf hadden opgenomen. Dat de makers van deze nieuwe Anaconda ons willen wijsmaken dat een kleine filmcrew voor nog geen tienduizend dollar naar Brazilië kan afreizen om daar een actiefilm over een reuzenslang te draaien, verraadt hoe laag de lat ligt. Het is een voorteken voor wat volgt.
Dit is dan ook geen serieuze reboot of remake, maar een komedie over een groep amateurs die een nieuwe versie wil maken van de matige maar bekende monsterfilm uit de jaren negentig, met onder anderen Jennifer Lopez. Het is een originele meta-insteek, maar alleen een leuk idee is niet genoeg. Een komedie staat of valt bij timing, scherpte en grappen die daadwerkelijk landen.
Dat de film niet levert, is opvallend gezien de cast. Jack Black speelt Doug, die zijn droom om filmmaker te worden heeft ingeruild voor een bestaan als bruiloftvideograaf. Paul Rudd is Griff, zijn jeugdvriend en gefaalde acteur, die de filmrechten van de originele Anaconda heeft gekocht om samen met Doug een reboot te maken. Met hun vrienden Claire en Kenny reizen ze naar de Amazone, niet wetend dat daar écht een reusachtige anaconda huishoudt.
Het beest maakt al vroeg zijn opwachting, maar op een opvallend saaie manier. Zonder opbouw of spanning wurgt het digitale slangenlijf een mens en trekt het onder water. Zo'n ongeïnspireerde entree van een monster is meestal een slecht teken. Dat blijkt ook hier: Anaconda is niet spannend, niet grappig en zelden echt onderhoudend.
Het meest problematisch is het gebrek aan humor. De film hanteert een luchtige toon, maar scherpe observaties, rake oneliners en hilarische momenten blijven uit. Black en Rudd hebben van nature de lach aan hun kont hangen, maar staan machteloos zonder goede grappen. In het begin is het nog gniffelen om Kenny, gespeeld door Steve Zahn (ook een acteur met komisch instinct), wanneer hij onhandig een zogenaamd diepzinnig thema uit de originele film probeert te duiden. Daarna wordt zijn personage vooral neergezet als alcoholist, een running gag die vooral mislukte grappen oplevert.
Ook Thandiwe Newton voelt misplaatst. Ze oogt als een verplicht vrouwelijk personage, geschreven door mannen die niet weten hoe ze haar geloofwaardig moeten integreren in de groepsdynamiek. In dat licht valt goed te begrijpen dat meerdere actrices voor deze rol zouden hebben bedankt.
Het script prikkelt amper. Bedenk het meest standaard en voorspelbare plot, en je komt akelig dicht in de buurt van Anaconda. Een scène met een dood gewaande Jack Black met een dood gewaand zwijntje om zijn hoofd is een van de weinige momenten die niet inwisselbaar voelen, maar die grap is al in de trailer weggegeven en zal niet bij iedereen in de smaak vallen.
Hoewel de actie en spanning enigszins toenemen, is het lastig om de aandacht erbij te houden. Een latere wending is te cliché om van wakker te schrikken. De anaconda blijft teleurstellend saai en digitaal in beeld gebracht. De personages blijven volharden in hun droom, maar hun passie en enthousiasme slaan niet over op de kijker.
Dit is zo'n project waarbij de meeste lol vermoedelijk op de set plaatsvond. Dat plezier is soms zichtbaar, maar het vertaalt zich niet naar een film die ook voor het publiek de moeite waard is. De cast en crew hebben er tenminste nog voor betaald gekregen, het publiek is geld kwijt aan het zwakke eindproduct.
Rond de kerstperiode verschijnt vaak een kleine komedie naast een grote kaskraker. Ooit was Elf bijvoorbeeld een alternatief voor wie geen interesse had in The Lord of the Rings: The Return of the King. Het is veelzeggend dat het lauw ontvangen derde Avatar-deel het moet doen met Anaconda als nietszeggend aanhangsel.
