Le Meraviglie
Recensie

Le Meraviglie (2014)

Dromerig portret van een Italiaanse plattelandsfamilie.

in Recensies
Leestijd: 2 min 9 sec
Regie: Alice Rohrwacher | Cast: Maria Alexandra Lungu (Gelsomina), Sam Louwyck (Wolfgang), Alba Rohrwacher (Angelica), Monica Bellucci (Milly), e.a. | Speelduur: 111 minuten | Jaar: 2014

De titel van Alice Rohrwachers tweede speelfilm laat zich in het Nederlands vertalen naar ‘de wonderen’. Het is aanvankelijk even zoeken hoe die naam van toepassing is op de Italiaanse plattelandsfamilie die centraal staat in Le Meraviglie. Het teruggetrokken leven op de bijenhouderij bestaat voornamelijk uit lange dagen van noeste arbeid. Toch valt er tussen al het harde werken door nog genoeg schoonheid te ontdekken in dit dromerige arthouseportret.

De film speelt zich af in het grensgebied tussen Umbrië en Toscane, maar er wordt voornamelijk gepraat in een mengelmoes van Italiaans, Duits en hier en daar een woordje Frans. De Duitse vader Wolfgang (gespeeld door de Belgische Sam Louwyck) had maar wat graag een zoon gehad, maar moet het stellen met een viertal dochters. Dat weerhoudt hem er niet van om de oudste van het stel de handen uit de mouwen te laten steken, dus gaat de veertienjarige Gelsomina regelmatig mee op pad om de honingraten te verzamelen, bijen te vangen en gewassen te oogsten.

Het is duidelijk dat Wolfgang in zijn dochter een ideale opvolger ziet om de boerderij over te nemen, maar zijn tienerdochter heeft haar gedachten bij andere dingen. Per toeval komt de familie in aanraking met een televisiewedstrijd voor het beste lokale streekproduct. Dochter Gelsomina raakt al snel onder de indruk van de fantasierijke, Fellini-achtige sets en de beeldschone presentatrice, een bijrol van Monica Bellucci. Ook haar moeder ziet in de wedstrijd een uitkomst om het familiebedrijf uit financieel zwaar weer te helpen, maar Wolfgang blijft het liefst zover mogelijk weg van de buitenwereld.

Daar komt echter verandering in wanneer de familie via een rehabilitatieprogramma het Duitse probleemkind Martin onder haar hoede krijgt. Hoewel het jongetje geen woord spreekt en heel wat op zijn kerfstok heeft, kan Wolfgang een paar extra mannenhanden goed gebruiken. Tegelijkertijd vormt de jongen ook een spannende nieuwe toevoeging aan het gesloten bestaan van de steeds meer volwassen wordende Gelsomina. Hoewel de twee uiteindelijk iets los in elkaar lijken te maken, blijft de kalverliefde toch iets te onderontwikkeld om te kunnen blijven boeien.

Ondanks Rohrwachers zachte en liefdevolle benadering, schiet Le Meraviglie als coming-of-ageverhaal gevoelsmatig toch wat tekort. De rustieke omgeving en schitterende zonsondergangen staan garant voor genoeg fraaie beelden, maar met het vrij trage verloop van het verhaal levert het uiteindelijk een toch ietwat lome kijkervaring op. Hoewel met name vader en dochter hier met overtuigend acteerwerk voldoende voor compenseren, blijft er na afloop toch maar weinig over dat echt beklijft.