In The Voices speelt Ryan Reynolds Jerry, een vrolijke maar ietwat naïeve en kinderlijke fabrieksarbeider. Jerry is enthousiast en aardig maar ietwat verlegen in de nabijheid van vrouwelijk schoon. Dat laatste is lastig aangezien hij een oogje heeft op Fiona, één van de kantoordames van de fabriek. Fiona heeft helaas weinig interesse in Jerry en zou gillend wegrennen als ze wist dat Jerry een schizofreen is die de stemmen hoort van zijn twee huisdieren! De één is een goeiige hond met een geweten, de ander een kwaadaardige kat die Jerry aanmoedigt zijn medicatie weg te gooien en toe te geven aan zijn moordlustige gevoelens.
Regisseuse Marjane Satrapi is vooral bekend van het voor een Oscar genomineerde Persepolis uit 2007, een adaptatie van haar gelijknamige graphic novel. Sindsdien maakte ze nog twee films: Poulet aux Prunes en La Bande des Jotas. Voor The Voices baseerde ze zich op het script van Michael R. Perry dat al in 2009 geschreven werd en op de 'black list' verscheen, een jaarlijkse lijst van de beste niet-geproduceerde scripts. Sindsdien lag het script jaren stof op de plank te verzamelen, hoewel verschillende regisseurs er interesse in hadden. Zo was er ooit sprake van een verfilming door Mark Romanek (Never Let Me Go), met Ben Stiller in de hoofdrol. Het leek of de verfilming er nooit zou komen, totdat Satrapi het script onder ogen kreeg. De Iraanse was er naar eigen zeggen gelijk weg van.
Satrapi creëert een wereld vol felle en levendige kleuren. Zo dragen in de fabriek waar Jerry werkt de arbeiders uniforms in heldere roze en gele kleuren. De vrolijke kleuren contrasteren mooi met de duistere ondertoon van de film en wijzen het publiek erop dat ze deze film niet al te serieus moeten nemen. The Voices laat zien dat er best gelachen mag worden om moord. Afgehakte hoofden die beginnen te praten, absurdistische gesprekken met dieren en bizarre avondjes uit leiden tot flink wat hilariteit.
Terwijl het hoofdpersonage - en daarmee de film - alsmaar gekker en gekker wordt, komt de kijker er meer en meer achter wat Jerry motiveert. De inbreng van Ryan Reynolds is daarbij niet gering. Met zijn ietwat sullige uiterlijk en zijn griezelige glimlachje lijkt de rol hem op het lijf geschreven. Maar het is niet alleen zijn uiterlijk waarmee Reynolds de positivopsychopaat een gezicht geeft; hij weet met overtuigend acteerwerk ook sympathie voor zijn personage op te wekken. Daarnaast spreekt hij met een goed gevoel voor humor ook de stemmen in van kat Mr. Whiskers en hond Bosco. Als acteur die niet zelden kritiek te verduren heeft gehad, laat Reynolds hier zien dat hij wel degelijk wat in zijn mars heeft.
The Voices is typisch zo'n film die een 'love it or hate it'-reactie teweegbrengt bij het publiek. Wie bij het idee van pratende dieren en morbide humor al meteen met zijn ogen gaat draaien, kan misschien beter wegblijven. Maar wie wel van een gekke, duistere en komische film houdt zal erg kunnen genieten van The Voices. En voor die laatste groep geldt: blijf vooral even zitten bij de aftiteling.
