Recensie

Prinses Lillifee en de Kleine Eenhoorn (2011)

Pedagogisch verantwoorde trage kinderfilm in een roze jasje.

in Recensies
Leestijd: 2 min 12 sec
Regie: Ansgar Niebuhr, Hubert Weiland | Cast (stemmen): Lottie Hellingman (Prinses Lillifee), Stephan Holwerda (Pupsi), Roel Vankerckhoven (Staal), Donna Vrijhof (Rosalie), e.a. | Speelduur: 69 minuten | Jaar: 2011

In alweer haar tweede film droomt Prinses Lillifee over een baby eenhoorn. Het is de baby van haar vriendin Rosalie. Wanneer Lillifee wakker wordt, is baby Lucy op magische wijze uit haar droom gestapt en zit Lucy ineens bij Lillifee op bed. Samen met haar vriendjes besluit Lillifee Lucy terug naar haar ouders te brengen. Hiervoor moet de groep naar buurland Bluetopia. Bij aankomst blijkt winterkoning Staal het rijk in een diepe winterslaap te hebben gebracht. Hij heeft alles en iedereen bevroren. Ook de ouders van Lucy. Zal het Lillifee en haar vriendjes lukken om Staal van de troon te stoten?

Prinses Lillifee woont in Pinkovia en dat mag je als kijker aan alles terugzien. Werkelijk alles rondom het meisje bestaat uit roze elementen. Een paradijs op aarde voor echte meisje-meisjes, die waarschijnlijk ook over de enorme lading aan Prinses Lillifee-artikelen beschikken. Van haarspeldjes tot speelgoed, van kleding tot bureauspullen, van kinderbestek tot de van suiker overladen veel te zoete Prinses Lillifee cupcakes. Je kunt het zo gek niet verzinnen of het is te krijgen.

De vriendjes van Prinses Lillifee hebben een hoog irritatiegehalte. Zo is er het varkentje Pupsi, waarvan de naam op zijn Duits uitgesproken dient te worden. Alleen al het feit dat je steeds ‘Poepsie’ hoort, is om van over je nek te gaan. Daarnaast is dit wezentje gewoon ook nog eens stikjaloers, vooral op de kleine eenhoorn en daardoor strontvervelend. Dan is er nog het egeltje die steeds ‘heftig’ zegt alsof hij daardoor ineens heel stoer is.

In de film wordt veel uitgelegd. Eigenlijk iets te veel waardoor het tempo tergend laag ligt. De film mag dan maar 69 minuten duren, het voelt steeds alsof er geen eind aan lijkt te komen. Je wordt dood gegooid met uitspraken in de trant van ‘zonder winter kun je ook geen bewondering/blijdschap hebben voor de zomer’ en ‘voor kleine kinderen moet je streng zijn want dat hebben ze nodig’. Het onderscheid tussen goed en kwaad wordt ook heel duidelijk uitgelegd. Het maakt de film daarmee wel weer pedagogisch verantwoord.

Prinses Lillifee en de Kleine Eenhoorn is leuk voor jonge meisjes met glitterdiademen en knalroze tutuutjes. Voor volwassenen en met modder besmeurde stoere piratenbroertjes is de film een stuk minder interessant. Wie zich niet wilt opofferen voor zijn dochter of zus, doet er verstandig aan te wachten tot de film op dvd komt. Kun je van te voren eerst gezellig samen mierzoete Prinses Lillifee-cupcakes bakken en dan snel iets anders gaan doen wanneer de dvd start.