Recensie

Only You (2018)

Een student en een oudere vrouw beginnen een relatie. Voor de personages is het leeftijdsverschil een groter issue dan voor de kijker.

in Recensies
Leestijd: 2 min 53 sec
Regie: Harry Wootliff | Cast: Laia Costa (Elena), Josh O'Connor (Jake), Stuart Martin (Shane), e.a.| Speelduur: 119 minuten | Jaar: 2018

Wanneer er sprake is van een relatie tussen een jongere man en een oudere vrouw dan is de vergelijking met The Graduate natuurlijk snel gemaakt. Gelukkig wordt het denkwerk in het Britse relatiedrama Only You al door de personages zelf gedaan en dus valt de naam Mrs. Robinson al snel. Toch was het leeftijdsverschil tussen Dustin Hoffman en Anne Bancroft in de klassieker van Mike Nichols een stuk groter.

De typering van de Spaanse Elena als de Mrs. Robinson van student Jake kan nog worden opgevat als een grapje, ware het niet dat de premisse van Harry Wootliffs drama vrijwel geheel is geënt op een leeftijdsverschil van amper negen jaar. Zelfs als Wootliff de verdieping opzoekt en andere (sub)thema's aansnijdt blijft het verschil in levensfases boven de materie hangen. Vraag is echter wie zich het verstandigst gedraagt in de relatie.

Zoals wel vaker het geval bij romantische drama's zoals deze ontmoeten de twee elkaar bij toeval. Elena zwalkt dronken naar huis na een Nieuwjaarsfeestje en aast met Jake op dezelfde taxi. De twee raken met elkaar aan de praat en het loopt uit op een onenightstand. Als Elena haar eerste schaamte van een jongere partner heeft overwonnen en vooral nadat haar vrienden dit voor haar hebben goedgepraat, ontstaat een hartstochtelijke relatie die zich veel te snel ontvouwt. Het feit dat Elena tot twee keer toe jokt over het aantal kaarsjes op haar verjaardagstaart is hierbij nog een miniem probleem.

De liefde in de opstartfase is er één uit de boekjes: het stel kan geen genoeg van elkaar krijgen, trekt binnen afzienbare tijd bij elkaar in en zijn aan elkaar gewaagd. Al snel blijkt dan ook dat Wootliffs uitgangspunt van partners van verschillende leeftijden te iel is om een heel drama aan op te hangen. De filmmaakster introduceert de gebruikelijke hobbels om vervolgens de frustratie haar intrede te laten doen. Deze hangt samen met de toekomstplannen van de twee die zich niet zo gemakkelijk laten sturen als het knetterende begin van hun samenzijn.

Dat Only You grotendeels is opgetrokken met voorspelbaarheden en geijkte dynamieken wordt op prettige wijze verdoezeld door de aanstekelijke chemie tussen hoofdrolspelers Laia Costa en Josh O'Connor. Het zijn niet enkel twee mooie mensen voor wie een grandioze toekomst in het verschiet ligt. De acteurs weten door hun aantrekkingskracht een onbeduidend soort ongemak te verweven. Gaat het allemaal niet te snel? Waar gaat uiteindelijk het conflict ontstaan?

Dit alles maakt dat Wootliff op twee gedachten blijft hinken. Uiteindelijk belanden ook Elena en Jake in een fase waarin alle stellen belanden of ze nu bij elkaar in de klas gezeten kunnen hebben of niet. Als de eerste barstjes of rotte plekken ontstaan wordt pas duidelijk of al deze hartstocht ook klaar is voor een fikse tegenslag. Al het sterke acteerwerk ten spijt weet Wootliff op dit laatste punt niet echt te overtuigen. De hordes die het koppel moet zien te nemen missen urgentie en inhoud.

Only You is nou niet bepaald een geschikte film voor een smoorverliefd stel. Iedereen weet dat op den duur de glans ervan af is, maar wil dat moment zo lang mogelijk voor zich uitschuiven. Het drama maakt tevens duidelijk dat als er fundamenteel iets schort aan een relatie dat heel lastig te onderkennen en op te lossen is. Het antwoord of het stel hierin slaagt vraagt flink wat investeringstijd van de kijker.