'What Jennifer Did': jokkebrok Jennifer dreigt door de mand te vallen na gruwelijke roofoverval op haar ouders
Recensie

'What Jennifer Did': jokkebrok Jennifer dreigt door de mand te vallen na gruwelijke roofoverval op haar ouders (2024)

Inspiratieloze truecrimedocu over de Canadese Jennifer Pan die van slachtoffer in verdachte verandert.

in Recensies
Leestijd: 2 min 16 sec
Regie: Jenny Popplewell | Scenario: Jenny Popplewell | Speelduur: 87 minuten | Jaar: 2024

Als je dit zelf overkomt, dan zou het garant staan voor een trauma. Maar de melding die de drieëntwintigjarige Jennifer Pan in de lente van 2010 deed was voor de autoriteiten niet eens zo heel opvallend. Ze belde met de alarmcentrale omdat zij met haar ouders in hun eigen huis slachtoffer waren geworden van een roofoverval. Jennifer werd aan de spijlen van de trap geketend terwijl ze moest toekijken hoe haar moeder werd doodgeschoten. Jennifers vader belandde met een coma in het ziekenhuis.

Het Canadees-Vietnamese gezin woonde in een rustige middelgrote stad in de rook van Toronto. Al diezelfde avond werd Jennifer aan een politieverhoor onderworpen. Zichtbaar of schijnbaar in shock vertelde ze hoe haar moeder was thuisgekomen van een avondje linedance en dat vlak daarvoor Jennifer uit haar slaapkamer was gesleurd. Opvallend was echter dat de drie daders niet echt waardevolle spullen hadden meegenomen. Bovendien werd gaandeweg duidelijk dat Jennifer al geruime tijd loog over de omgang met haar ex (die haar ouders niet zagen zitten), en de studie die ze helemaal niet volgde.

What Jennifer Did is de zoveelste in een eindeloos lijkende reeks truecrimedocu's waarmee Netflix is volgeplempt. Het in essentie interessante verhaal van een jonge vrouw die steeds meer door de mand valt wordt echter op fantasieloze en vooral schematische wijze uit de doeken gedaan. Dat er meer achter het relaas van Jennifer steekt mag nauwelijks een verrassing heten, aangezien zelfs de titel van Jenny Popplewells docu al het een en ander weggeeft.

Popplewell bedient zich voornamelijk van de nachtelijke verhoren van het slachtoffer dat langzaam in een verdachte verandert. Kennelijk is het in de Verenigde Staten en Canada heel normaal om dit soort privacygevoelig materiaal openbaar te maken. Tussen de verhoren door laat Popplewell betrokken politieagenten en andere mensen in de omgeving van Jennifer aan het woord: van een goede vriend, tot een vriendin van de familie, tot Jennifers pianoleraar.

Het beeld dat rondom Pans leven wordt geconstrueerd is schrijnend, maar dat is nog geen rechtvaardiging voor de verdenkingen die tegen haar persoon rijzen. Wel zien we een meisje dat leeft onder het strenge juk van haar ouders en aan wie veel te hoge verwachtingen werden gesteld. De zaak van Jennifer Pan leverde destijds veel media-aandacht op en er verscheen een boek, een podcast en een aflevering van een televisieserie over.

Wat deze inspiratieloze documentaire na al die jaren hier nog aan toe moet voegen, anders dan dat het een groter publiek bereikt, blijft een onopgelost raadsel. Er komen geen nieuwe inzichten of invalshoeken aan het licht. Het in hapklare chronologische brokken opgediende verhaal gaat er makkelijk in, maar voelt wat overbodig aan.

What Jennifer Did is te zien bij Netflix.