Recensie

Hit the Road (2021)

Een roadtrip door Iran met een gestreste familie.

in Recensies
Leestijd: 1 min 58 sec
Regie: Panah Panahi | Scenario: Panah Panahi | Cast: Pantea Panahiha (moeder), Hasan Majuni (vader), Rayan Sarlak (jongere broer), Amin Simiar (oudere broer), e.a. | Speelduur: 93 minuten | Jaar: 2021

Hit the Road is het regiedebuut van Panah Panahi, zoon van de internationaal gerenommeerde en in Iran gecensureerde regisseur Jafar Panahi (Taxi Tehran, Offside). De roadmovie speelt zich vrijwel geheel af in en rond de auto van de familie om wie het draait. Om politieke redenen moet de oudste zoon van het gezin het land uit gesmokkeld worden. De bestemming doet er minder toe dan de reis ernaartoe, die een intiem en enigszins hartverwarmend familieportret laat zien.

Lang in een auto zitten is saai, want er is weinig te doen. Vooral de jongste zoon verveelt zich te pletter. Hij loopt voortdurend te schreeuwen en zijn ouders te teisteren. Het jongetje is bloedirritant, en dat maakt hem tevens realistisch. Hij onderbreekt voortdurend gesprekken en raakt non-stop afgeleid door van alles en nog wat. Oftewel: precies hoe een verveeld kind dat aandacht wil zich gedraagt.

De vader is ook niet bepaald het zonnetje in huis. Gefrustreerd door zijn laatstgeborene en zijn gebroken been reageert hij zich steeds af op zijn vrouw en soms ook op zijn zwijgzame en oudste zoon. De enige die de familie nog een beetje probeert te verenigen is de moeder, die het gedrag van de drie mannen zat is. De spanning binnen het gezin is duidelijk te voelen, en de wat stillere scènes die de personages toestaan in alle rust te praten geven hen de benodigde diepte.

Omdat er weinig locaties zijn voelt de film soms wat eentonig aan. Hier en daar zijn wat aardige momentjes, maar er wordt veel informatie over de achtergrond van de reis achtergehouden. Daardoor is het soms lastig in te schatten waarom deze familie doet wat ze doen. Het thema van Hit the Road is namelijk diepgeworteld in de complexe sociaal-politieke situatie in Iran, en wie daar weinig van weet mist de benodigde context voor de film.

Niet alles hoeft in een film te worden uitgelegd; ruimte voor interpretatie en eigen invullingen kunnen juist een film verbeteren. Maar als er te veel wordt weggelaten, zoals in Hit the Road, wordt de film moeilijk te volgen voor mensen die onvoldoende voorkennis hebben. Dat neemt niet weg dat de heerlijke familiesfeer, duidelijk de sterkste kant van Hit the Road, overtuigend in beeld wordt gebracht.