Kinderboekenschrijfster en hoorspelmaakster Elfie Donnelly is het resultaat van de liefde tussen een Ier en een Oostenrijkse en heeft in haar leven al in half Europa gewoond. Donnell groeide op in Groot-Brittannië, verhuisde in haar late kindertijd naar Oostenrijk en maakte carrière als journalist in Duitsland. In dat laatste land is ze het bekendst geworden met de ellenlange hoorspelreeks 'Bibi Blocksberg' die vanaf 1980 van start ging en draait om de jonge Bibi die beschikt over magische krachten. Het leidde tot nu toe tot een tweetal speelfilms en een animatiereeks. Een soort Sabrina Teenage Witch dus. Halverwege de hoorspelreeks, toen Bibi aan paardrijden begon, dook een nieuwe vriendin op. Samen met Tina beleeft de jonge amazone onvoorstelbare avonturen.
Deze spin-off komt nu voor het eerst naar onder andere de Nederlandse bioscopen. De Hollandse nasynchronisatie doet al vermoeden dat er vooral gemikt wordt op hele kleine paardenmeisjes. Die moeten het wel stellen zonder uitleg over de toverkrachten van Bibi. Ze kan het nu eenmaal als ze er een rijmpje van maakt en dit afsluit met heks, heks. De twee vriendinnen brengen de zomer door op een vakantiemanege. Tina heeft verkering met de bekakte Alexander die na de zomer een duur internaat wacht waar hij helemaal geen zin in heeft. De komst van een verwend nest dat luistert naar de naam Sophia dreigt de onbezorgde vakantieplannen van de meiden compleet overhoop te gooien. Sophia zit namelijk achter Alexander aan. Tot overmaat van ramp is er ook nog eens de rijke magnaat Kakmann die lijdt aan grootheidswaanzin en denkt dat hij in het Wilde Westen woont. De zakenman heeft het voorzien op Alexanders veulen Socrates.
Filmmaker Detlev Buck meent te weten wat zijn jeugdige doelgroep moet aanspreken en omlijst zijn jeugdfilm met felle kleuren, de nodige achtervolgingen, kluchtige verwikkelingen en natuurlijk de verwondering van Bibis krachten. Dit laatste is gelijk een enorm zwaktebod, omdat de paardengekken heel vaak niet zelf hun sores moeten zien op te lossen, maar blind vertrouwen dat het met wat toverkracht wel goed komt. Wat betreft verhaalopbouw laat Buck weinig aan de fantasie over. Dat Kakmann kwade bedoelingen heeft is vanaf het eerste moment zonneklaar. Met geld weet je nu eenmaal alles voor elkaar te krijgen, is zijn letterlijk uitgesproken inslag. Alle personages blijken zo doorzichtig te zijn, alsof kinderen verschillende of complexere persoonlijkheidsaspecten niet aankunnen. Helemaal lachwekkend wordt het als Buck ondanks de tweedimensionale karakters ze tóch meer lagen tracht meer te geven. Zo zingt de snobistische Sophia in een vlaag van misplaatste zelfreflectie dat ze Just an oridinary girl is in this confusing world, ook al heeft ze een queensizebed en al het andere dat haar hartje begeert.
Juist ja, Bibi & Tina is namelijk ook nog een musical met zeer matige afgezaagde liedjes die niet blijven hangen en die flink door de autotunemachine zijn gehaald. De hoorspelreeks mag wellicht gretig aftrek vinden bij de Duitse kindertjes, deze filmbewerking mist ambitie en vooral fantasie. Het is een bijeenraapsel van veelal uit andere bronnen ontleende ideetjes. De doelgroep zal dit misschien een zorg zijn, maar verdient wel een veel betere karakteruitwerking en een verhaal dat met meer finesse in elkaar gedraaid is. Daar helpt zelfs de aanbeveling van Ankie van Grunsven op de filmposter niet bij. Een vervolg is overigens al in elkaar gedraaid.
