In 2000 debuteerde de Mexicaanse regisseur Alejandro González Iñárritu met het veelgeprezen Amores Perros. Het betekende ook de doorbraak van scriptschrijver Guillermo Arriaga. Drie jaar later maakte zij samen het eveneens gelauwerde 21 Grams. Nu, weer drie jaar verder, hebben zij voor de derde keer samengewerkt om een aantal verschillende, zeer dramatische verhaallijnen met dito personages samen te laten komen in één film. Uit die samenwerking is Babel gekomen, een sterk drama over de kwetsbaarheid en fragiliteit van de mens en de verregaande gevolgen van miscommunicatie.
Net als bij de eerdere projecten van Iñárritu en Arriaga wordt het verhaal op een gefragmenteerde, achronologische manier gepresenteerd en is het aan de kijker om de puzzel in elkaar te zetten. Hoewel de vier afzonderlijke verhaallijnen zelf wel chronologisch worden verteld, vinden ze niet allemaal gelijktijdig plaats. Uit één verhaallijn zijn telkens één of enkele scènes achter elkaar gezet, waarna de volgende verhaallijn, die zich eerder of later en op een andere plek afspeelt, zich aandient. Zo wordt in de hele film heen en weer geschakeld tussen de verhalen van de personages op verschillende plaatsen. Dit is af en toe verwarrend, maar levert soms ook heel krachtige scènes op. Een telefoongesprek van een onwetend zoontje lijkt in het begin van de film niet zo bijzonder, maar aan het einde komt het gesprek terug vanuit het perspectief van de vader, wat het de aangrijpendste scène maakt.
Die vader heet Richard en zijn emoties zijn logisch. Hij is met zijn vrouw Susan op vakantie in Marokko, weg van hun twee kinderen in Californië. Tijdens een busrit door een onherbergzaam landschap wordt Susan in haar schouder geschoten. Het verkrijgen van medische hulp blijkt dan geen gemakkelijke opgave te zijn. Tegelijkertijd zal het leven van een Marokkaanse herdersfamilie radicaal gaan veranderen. De twee jonge zonen raken bij het uittesten van het nieuwe geweer van papa dat voor de bescherming van de geitenkudde is bedoeld, een inzittende van een bus met onder anderen Amerikaanse toeristen, en dat heeft gevolgen.
De Mexicaanse immigrante Amelia past tijdens de vakantie van Richard en Susan op hun zeer jonge kinderen. De dag dat haar zoon in Mexico gaat trouwen nadert rap terwijl het Amerikaanse echtpaar nog in Marokko zit. Amelia ziet geen andere optie dan de kinderen mee te nemen naar de bruiloft vlak over de grens. De beslissing om ze meteen na afloop s nachts weer naar huis te brengen heeft een desastreuze nasleep.
Terwijl in het Westen en Midden-Oosten al dit tumult plaatsvindt, heeft de doofstomme Chieko in Tokio zo haar eigen problemen. Sinds haar moeders dood communiceert ze nauwelijks met haar vader en voelt ze zich ongeaccepteerd door mannen in het algemeen. Ze biedt zich steeds wanhopiger en radicaler aan de ene na de andere man aan, maar de gezochte acceptatie vindt ze niet.
De letterlijke connectie tussen Chiekos verhaallijn en de rest van de film is vrij vergezocht, maar haar verhaal communiceert het duidelijkst de themas van Babel en is zo sterk verbonden met de andere verhalen. Iñárritu en Arriaga slagen er in om de overeenkomsten van de op het oog erg verschillende mensen aan te tonen en tegelijkertijd te laten zien hoe taal, cultuur en communicatiebarrières ons kunnen scheiden. Dat alles wordt mooi in beeld gebracht door Rodrigo Prieto (Brokeback Mountain en de andere films van Iñárritu) en voorzien van muziek door Gustavo Santaolalla (The Motorcycle Diaries, Brokeback Mountain en eveneens de andere films van Iñárritu).
Ook de acteurs maken optimaal gebruik van hun talenten. Brad Pitt laat dit millennium voor het eerst zien dat hij nog altijd uitstekend serieus en dramatisch kan acteren. Cate Blanchett heeft slechts één scène nodig om te laten zien waarom zij door velen als de koningin van haar generatie wordt gezien en bevestigt dat nog even in alle scènes daarna. Maar ook de rest van de - deels onprofessionele - cast is van een hoog niveau. Dankzij al deze mensen werken de ideeën van Iñárritu en Arriaga en hebben ze van Babel een dramatische en intelligente film kunnen maken.
