Regie: Emma Sullivan | Speelduur: 87 minuten | Jaar: 2020

Into the Deep: The Submarine Murder Case had nooit een truecrimefilm moeten worden. Regisseur Emma Sullivan startte met haar documentaire om de ontdekkingen vast te leggen van Peter Madsen, die door zijn omgeving werd gezien als een enthousiasmerende en charmante persoon die bezig was met grootse projecten. Dat beeld wordt echter compleet aan gruzelementen geslagen als Madsen journaliste Kim Wall vermoordt aan boord van zijn zelfgebouwde onderzeeër.

De moord zet niet alleen zijn omgeving op zijn kop, maar maakte ook Sullivans tot dusver gefilmde beelden tot een bewijsstuk in het proces tegen Madsen. Haar documentaire werd niet langer een portret van de innovatieve geest van Madsen, maar geeft nu weer hoe de moord het leven van zijn vrienden en collega's op zijn kop zet. Ze worstelen ermee dat ze dit niet zagen aankomen en het is duidelijk dat zij nooit meer hetzelfde naar de wereld zullen kijken.

Sullivan wisselt beelden van voor de moord af met die van erna. Samen vormen ze langzaamaan een schokkend beeld. Uitspraken die Madsen doet voordat hij de moord pleegt, worden met terugwerkende kracht ineens overduidelijke aanwijzingen. Uiteraard zal Sullivan juist deze scènes uit haar beeldarchief hebben gehaald omdat ze passen in dit perspectief, maar dat doet niets af aan de manier waarop de film binnenkomt. Het zoeken naar aanwijzingen, het over het hoofd zien ervan en de schuldvraag die hierdoor bij de mensen rond Madsen oprijst is beklemmend.

Omdat Sullivan de focus legt op het psychologische aspect en niet op de gruwelijke details van de moord, schetst haar documentaire een interessanter beeld dan een simpele reconstructie had gedaan. Ze stelt hiermee de vraag of de moord misschien voorkomen had kunnen worden als mensen meer hadden opgelet. Of beter gezegd, dat is de vraag die in alle interviews na de moord doorklinkt.

Deze mensen schuld in de schoenen schuiven is natuurlijk niet realistisch als er je langer over nadenkt, want een losse uitspraak hier en daar maakt van iemand nog geen moordenaar. Desondanks is het niet moeilijk je voor te stellen dat als je in hetzelfde parket zou zitten als zij, je niet zomaar van een schuldgevoel afkomt. Zeker voor de vriendin van Madsen is alles wat er gebeurt extreem confronterend, want langzaam maar zeker blijkt dat zij net zo goed het slachtoffer had kunnen zijn.

Het is vanwege deze sterke benadering jammer dat de documentaire minder dan anderhalf uur duurt. Met alle verschillende personen die gevolgd worden, voelt het alsof er nog meer psychologische diepgang ingezeten had. Hoewel de potentie groter lijkt, moet wel gezegd worden dat je weldegelijk goed zit als je een truecrimedrama zoekt dat je ook aan het denken zet.

Into the Deep: The Submarine Murder Case is te zien bij Netflix.