Recensie

Vaders & Zonen [Videoland] (2022)

Vindt in geen enkel genre echt een thuis.

in Recensies
Leestijd: 2 min 27 sec
Regie: Jörgen Scholtens | Scenario: Jörgen Scholtens, Pepijn van Weeren, Daan Windhorst | Cast: Fedja van Huêt (Loet), Guido Pollemans (Winnie), Kees Hulst (Rink-Jan), Sanne Samina-Janssen (Marie), Adri Paul (Baltus), e.a. | Speelduur: 80 minuten | Jaar: 2022

Twee volwassen mannen leven op de uitkering van hun vader, maar als hij op een dag dood in zijn stoel voor de televisie zit, komt hun inkomen in gevaar. Om te voorkomen dat ze zelf aan het werk moeten, verbergen Loet en Winnie het lichaam. Tot overmaat van ramp wil vervolgens de dokter langskomen voor een halfjaarlijkse controle, dus zit er niets anders op: de heren zullen op zoek moeten naar een vervanger voor hun vader, en wel zo snel mogelijk.

Vaders & Zonen mag dan klinken als een zoetsappig verhaal over onbreekbare familiebanden en de oneindige liefde voor de mensen die je grootbrengen, maar niets is minder waar. De film laat het tegenovergestelde verhaal zien en is op zijn best een voorbeeld van gekozen of gevonden familie. Vader was een norse en kille man, die zijn zoons als parasieten zag en dat niet onder stoelen of banken schoof. En ook al voelen de jongens genegenheid naar hun vader, ze hebben weinig bedenktijd nodig voor ze hem een mooi plekje naast de vissticks in de vriezer geven.

In een bejaardentehuis vinden ze Rink-Jan, die ze voor vijftig euro hun vader laten spelen. De film wil ons doen geloven dat Loet en Winnie bij deze bejaarde vinden wat ze hun hele leven hebben gemist, maar eigenlijk is dit personage net zo toxisch als hun echte vader. Op het eerste gezicht lijkt hij de mannen te willen pushen om hun horizon te verbreden, maar ondertussen wordt door zijn vele verzinsels over 'zijn zonen' maar al te duidelijk dat hij ze te min vindt.

De personages Loet en Winnie zijn weliswaar infantiel en onnozel, maar als het goed uitkomt voor het plot zijn ze ineens een stuk scherper van geest. Hierdoor wordt het geheel een beetje ongeloofwaardig en blijft de motivatie van de heren onduidelijk, want in hoeverre zijn ze zich nu echt bewust van wat er om hen heen gebeurd? Of ze daadwerkelijk niet beter weten of dondersgoed door hebben wat ze aan het doen zijn, blijft hierbij in het ongewisse.

Aan de personages mag hier en daar dan wat schorten, maar qua beeldvorming is Vaders & Zonen erg sterk. Bij aanvang worden twee werelden gecreëerd: de ietwat groezelige en begrensde wereld van de twee broers en de stijlvolle en kunstzinnige wereld van de wereldwijze Rink-Jan. Gedurende de film smelten deze twee werelden samen terwijl elementen van beide zichtbaar blijven.

Tevens prettig is dat Vaders & Zonen nauwelijks lijkt op andere komedies van Nederlandse bodem. Geen vleugje romkom te bekennen dus, maar wel een duistere komedie met een eigen willetje. Een paar komische momenten met hier en daar een ontroerende uitspatting, al zullen in beide gevallen de tranen niet meteen over je wangen rollen.

Vaders & Zonen is te zien bij Videoland.