Sinds de immense hype van Stephanie Meyers Twilight reeks heeft de entertainmentindustrie te kampen met een ware vampierenplaag. Maar wat gebeurt er op het moment dat bijna alle originele invalshoeken in het genre al een keer gebruikt lijken te zijn? Juist, dan wordt het tijd om een nieuw publiek aan te spreken. Verrassend is het dus niet, dat Vampier Zusjes zijn vizier uitsluitend op jonge basisschoolmeiden heeft gericht.
Vampier Zusjes is gebaseerd op de Duitse kinderboekenreeks Die Vampirschwestern van schrijfster Franziska Gehm. Nadat de film vorig jaar in eigen land in première ging, wist hij twee publieksprijzen in de wacht te slapen op festivals in Toronto en Stockholm. Een half jaartje later maken de vampierzusjes ook in Nederland hun opwachting, in de nagesynchroniseerde versie.
De tweelingzusjes in kwestie heten Dakaria en Sylvania. Hun vader is een echte volbloedvampier, maar hun moeder een mens, wat van de twee zusjes dus half-vampiers maakt. De zusjes zijn opgegroeid in een echte vampierenstad in Transsylvanië, maar wanneer moeder terugverlangt naar een normale leefomgeving, besluit de familie te verhuizen. Dakaria en Sylvania zullen zich aan moeten passen aan een nieuwe buurt en een nieuwe school vol met normale mensenkinderen, maar al snel blijkt dat niet zo gemakkelijk te gaan als het lijkt. Voor een uitstapje naar het zwembad is al gauw een zonnebrand van factor 1000 nodig tegen de zon. En wat moet je doen wanneer je een nieuw vriendje hebt dat altijd en overal knoflookbrood in zijn tas meeneemt?
Marketingtechnisch is het een slimme keuze om van de twee zusjes elkaars tegenpolen te maken. Jonge kijkers die de meisjesachtige Sylvania iets te truttig vinden zullen zich meer kunnen identificeren met de alternatieve Dakaria en vice versa. Dit komt eveneens tot uiting in hoe de meisjes zich aanpassen aan hun nieuwe leefomgeving. Sylvania wil graag meedoen met haar nieuwe leeftijdgenootjes en zou het liefst een volbloed mens willen zijn, terwijl Dakaria haar menselijke helft het liefst meteen inruilt voor een vampierlijke. De zusjes vinden al gauw een maffe tovenaar die ze daarbij zou kunnen helpen, maar of dit wel zon goed idee is
Al met al heeft regisseur Wolfgang Groos een aardige kinderfilm weten te maken. De aankleding oogt vrolijk en kleurrijk en de special effects van de bijzondere vampierentrucjes zijn degelijk. Ook is er genoeg ruimte voor wat humor, onder andere in de vorm van de paranoïde buurman. Af en toe slaat dit echter door naar iets te gemakkelijke en banale grollen als een drie dagen durende aanval van diarree of een ruftende huisbloedzuiger. Ouders zullen hun ogen ongetwijfeld doen rollen, maar ach, de doelgroep zal haar pret niet op kunnen.
