Filmmakers hebben het door de jaren heen al oneindig vaak geprobeerd: een romantische komedie maken die voor zowel vrouwen als mannen geslaagd is. Toch lukt het ze maar zelden. Vrijwel altijd neemt de rom of de kom de overhand en wordt de film té klef of té flauw. Het merendeel van de films die wel de juiste mix weten te realiseren, komen uit Engeland zoals Notting Hill en Love Actually. Crazy, Stupid, Love komt uit Hollywood en het regisseursduo Ficarra en Requa wist tot nu toe nog weinig indruk te maken. Ditmaal slagen de makers er echter wél in om die juiste combinatie te vinden en leveren ze waarschijnlijk één van de beste films van dit jaar in zijn genre af.
Cal is een degelijke, keurige veertiger die alles voor elkaar te denkt hebben met een prima baan, twee leuke kinderen en een goed huwelijk. Tijdens een etentje komt zijn vrouw Emily echter met het voor hem totaal onverwachte verzoek voor een scheiding. Ze is vreemdgegaan, maar volgens haar zijn ze vooral uit elkaar gegroeid. Cal zegt en vraagt niks en slijt zijn avonden vanaf dan depressief in een hippe bar. Die bar is tevens het speelveld van player Jacob die daar avond aan avond mooie vrouwen scoort. Hij heeft te doen met Cal en neemt hem onder zijn hoede. Cal lijkt aanvankelijk veel te kunnen leren van Jacob. Ook zijn eigen kinderen lijken precies te weten hoe het allemaal moet, maar Cal blijkt ook zo zijn eigen kwaliteiten te hebben en realiseert zich steeds meer dat hij zich daar weer op moet richten. Het bracht hem immers zijn in eerste instantie perfecte leventje.
Cal en Jacob vormen de centrale rollen in de film, maar naast hen worstelen ook de andere personages met liefdesperikelen in alle vormen en maten. Het is één van de sterkste elementen uit het scenario. Juist door al die verschillende personages met uiteenlopende gevoelens biedt de film voor iedereen iets herkenbaars. Dit is grotendeels de verdienste van scenarioschrijver Dan Fogelman die eerder verantwoordelijk was voor de scenario's van onder andere Cars, Bolt en Rapunzel. Met Crazy, Stupid, Love levert hij een volwassener en inhoudelijk sterker scenario af dan dat van deze succesvolle Disney- en Pixarfilms. Fogelman weet een perfecte mix te vinden tussen romantiek en humor. Niet alle clichés weet hij te ontlopen maar hij komt een heel eind. Crazy Stupid Love is fris en op diverse momenten heel verrassend.
Uiteraard heeft het regisseursduo hier ook een groot aandeel in. Was hun regiedebuut nog een matige komedie (I Love You Phillip Morris), ditmaal weten ze het scenario met de juiste toon en sfeer te verfilmen en leveren ze vakwerk. Ook de casting is formidabel. Ryan Gosling is perfect op zijn plek als player met het hart op de juiste plaats. Hetzelfde geldt voor Julianne Moore, Emma Stone en de diverse bijrollen. Revelaties zijn de jonge Analeigh Tipton als de oppas en Jonah Bobo als Cals zoon Robbie. Beiden spelen grote bijrollen en doen dat op bewonderenswaardige wijze. Wat betreft de cast glijdt alleen Steve Carell op enkele momenten een beetje uit. Voor het grootste deel van de film weet hij Cal goed neer te zetten als mens met gevoelens, maar zo nu en dan, vooral in het begin, valt hij terug op zijn typische komedietrekjes en trucjes. Een gekke bek hier en een raar stemmetje daar. Het is op zich misschien grappig, maar het valt uit de toon met zijn rol in de rest van de film.
Met een weinig verrassende, maar passende cinematografie en een leuke soundtrack is de film verder prima verzorgd. Ficarra en Requa, met uiteraard de hulp van scenarist Fogelman, bewijzen dat ze ook in Hollywood een frisse, geslaagde romantische komedie kunnen maken die goed in balans blijft, zonder uiteindelijk te verzanden in uitgemolken clichés en overdreven happy endings. Mannen en vrouwen, jong of oud, zullen in Crazy, Stupid, Love iets kunnen vinden wat ontroert of vermaakt; waarschijnlijk zelfs allebei tegelijk.
