Ooit stond de Italiaanse cinema symbool voor belangrijke films die commentaar leverden op maatschappelijke themas en problemen. Denk aan het neorealisme van Visconti en De Sica, die het filmlandschap voor altijd veranderden. Die tijd is echter al lang achter de rug, en de afgelopen tien jaar zijn de Italianen in hun films vooral bezig met het terugkijken. Il Grande Sogno van regisseur Michele Placido vormt daar geen uitzondering op.
De film speelt zich af in 1968, het jaar van de grote studentenonlusten in diverse West-Europese steden. Studenten aan de Universiteit van Rome kwamen dat jaar ook in opstand tegen het kapitalisme en de hiërarchische structuur van de universiteit. Ook de jonge Laura maakt deel uit van de opstand. Zij is een product van de Italiaanse bourgeoisie, en is vastbesloten te strijden tegen alle onrecht in de wereld. Tijdens de bezetting van de universiteit valt Laura voor Nicola, een politieagent die zich van zijn bazen moet voordoen als student. De relatie tussen de twee is ingewikkeld, maar de liefde brengt hen steeds dichter bij elkaar.
Il Grande Sogno is een heel degelijke film, goed gemaakt met een fijne soundtrack, maar de film mist net die vonk die nodig is om de film boven vergelijkbare titels als Mio Fratello e Figlio Unico en La Prima Linea te doen uitstijgen. Dat komt met name door het wat fletse scenario. De film zou gebaseerd zijn op de eigen ervaringen van Placido, maar hij heeft die ervaringen met behulp van twee collega scenaristen vormgegeven in een verhaal dat de kijker nooit echt beetpakt. Daarvoor blijft de film te vrijblijvend en afstandelijk op 1 prachtige scene na, namelijk de botsing tussen de studenten en politieagenten die door Placido wel meeslepend en emotioneel in beeld wordt gebracht.
Ondanks het gebrek aan het nodige meeslepende drama dat bij een dergelijke film past, heeft Il Grande Sogno wel twee andere troefkaarten; de acteurs Riccardo Scamarcio en Jasmine Trinca, die tot de top van het Italiaanse acteergilde behoren. Scamarcio kwamen we de laatste jaren in wel meer films tegen en overtuigt ook in Il Grande Sogno, maar het is Jasmine Trinca die de grootste indruk achterlaat. De actrice uit La Meglio Gioventu en La Stanza del Figlio kiest haar rollen zorgvuldig, maar weet altijd te imponeren. Haar Laura is een onzeker meisje dat zich sterk en zelfverzekerd opstelt tegenover de buitenwereld, maar nog heel erg haar weg zoekt in de grote wereld. Het is een rol waarvoor Trinca op het Filmfestival van Venetië werd bekroond met de prijs voor grootste nieuwe ontdekking. Onzin natuurlijk, want Trinca werd 10 jaar geleden al ontdekt. Laat dit dan misschien net de aanmoediging zijn die ze nodig heeft om ook in wat betere films dan Il Grande Sogno de hoofdrol te krijgen.
