Het Duitse volk wordt vaak gezien als koel, berekenend en rationeel, en regisseur Christoph Hochhäusler lijkt dat beeld met zijn nieuwste film Unter Dir die Stadt te willen benadrukken. Het interessante is echter dat waar de stijl van de film zo koel en klinisch mogelijk is, de personages door een achtbaan van emoties gaan die hen bijna te veel wordt.
Unter Dir die Stadt is de derde film van de nog niet heel bekende Hochhäusler, na Milchwald en Falscher Bekenner. De film speelt zich af in Frankfurt, tegen de achtergrond van de bankierswereld, waar Svenja pas net kennis mee maakt. Ze is de vrouw van een jonge bankier en probeert haar weg te vinden in een stad waar het alleen maar om geld lijkt te draaien. Al snel komt ze in contact met Roland Cordes, een man die net is verkozen tot bankier van het jaar en geleerd heeft zijn gevoel altijd uit te schakelen. Tegenpolen Svenja en Cordes voelen zich merkwaardig genoeg aangetrokken tot elkaar en een bijzondere knipperlichtrelatie ontwikkelt zich, waarbij de twee niet met maar ook niet zonder elkaar kunnen.
De titel Unter Dir die Stadt slaat op de ivoren torens waar de bankiers die de economische crisis hebben veroorzaakt, zich dagelijks in voortbewegen. Ze vergaderen op de vierenveertigste verdieping van een wolkenkrabber en hebben geen idee wat er onder hen gebeurt, beneden in de echte wereld. Architectuur speelt dan ook een grote rol in Unter Dir die Stadt. Hochhäusler grijpt elke gelegenheid aan om het verschil tussen boven en beneden te benadrukken, iets wat regelmatig erg mooie plaatjes oplevert.
Maar de bankierswereld en de impliciete kritiek die de film levert op deze veroorzakers van de financiële crisis vormen slechts de achtergrond voor het belangrijkste bestanddeel van Unter Dir die Stadt; de relatie tussen Svenja en Cordes. En die relatie wordt door Hochhäusler fascinerend in beeld gebracht. Svenja, fantastisch gespeeld door actrice Nicolette Krebitz, en Cordes cirkelen in eerste instantie nog wat onwennig om elkaar heen, zich afvragend waarom ze zich tot de ander aangetrokken voelen. Als ze dan uiteindelijk wel samen in bed belanden, is het tevens de enige keer dat Hochhäusler de camera dichtbij zijn personages laat komen. De ratio legt het dan af tegen de passie.
Het mooie van Unter Dir die Stadt is dat we nooit echt volledig vat krijgen op de personages. Wat ziet de aantrekkelijke Svenja, die gelukkig lijkt met haar echtgenoot, in die merkwaardige bankier Roland Cordes? En waarom gaat deze Cordes eens in de zoveel tijd langs bij een junk die heroïne in zijn aderen spuit? Het blijft allemaal raadselachtig, waardoor de film altijd blijft boeien en het lang onduidelijk blijft hoe het verhaal gaat aflopen. Daarom is het merkwaardige en buitengewoon plotselinge einde wel wat onbevredigend. Maar misschien moeten we het mysterie gewoon accepteren; niet alles is immers verklaarbaar.
