Regie: Ihtzi Hurtado | Scenario: Ihtzi Hurtado | Cast: Yankel Stevan (Chema), Sirena Ortiz (Claudia), Iván Molo (Toño), Haydee Leyva (Miss Cholita), Andrea Mextl (Alexa), e.a. | Speelduur: 95 minuten | Jaar: 2022

El Guau begint net als 2001: A Space Odyssey met het bombastische Also Sprach Zarathustra van de Duitse componist Richard Strauss, maar daarmee stopt elke gelijkenis. Hier dus geen mensapen die ontwaken naast een zwarte monoliet, wel een jongeman die door een val met zijn gezicht in een gebruikt condoom terechtkomt. Als je wil weten hoe het zo ver heeft kunnen komen, dan zit je anderhalf uur goed met deze romkom over Mexicaanse tieners die er alles aan doen om van bil te kunnen gaan.

Chema ziet er wel goed uit, maar als buitenbeentje van zijn school zit het er voor hem niet in een meisje aan de haak te slaan. Maar hij van het schoolhoofd de opdracht krijgt de knappe Claudia rond te leiden en van haar een een kus op de wang ontvangt wanneer hij haar een kop koffie aanbiedt, begint Chema al gauw te dromen van een relatie met dit droommeisje. Maar helaas gaat perfectie nogal gauw vervelen.

De makers van El Guau waren blijkbaar tevreden met het recyclen van een of ander flutverhaal uit een tienerblad. Hoewel wordt gepoogd om politiek correct te zijn, blijft het bij ouderwetse rommel die je zelfs niet aantreft in goedkope stationsromannetjes. Zoals in alle films uit dit uitgemolken segment is de ware liefde niet de onweerstaanbare knapperd, maar het verlegen meisje dat achter in de klas zit. De zielsverwant waarvan je dacht dat deze nooit bestond, weet je wel.

Dat El Guau snel gaat vervelen komt niet alleen door het onnozele script of doordat iedere acteur uit een afgedankt amateurtoneelgezelschap afkomstig lijkt, maar vooral doordat er om de haverklap sprake is van 'een lijpe hond'. Voor wie het daarmee, net als bovengetekende, hoort donderen in Keulen: hiermee wordt bedoeld dat alle vrouwelijke schoonheden van de school recht hebben op hun eigen schoothondje, die ze vinden tussen de nerds die al tevreden zijn als een meisje naar hen lacht.

El Guau richt zijn pijlen duidelijk op naïeve veertienjarige Mexicaanse bakvisjes die tevreden zijn met het grote niets. Alleen geschikt dus om een koude winteravond mee te vullen wanneer je even geen zin hebt in een van de ontelbare kerstfilms waarmee het aanbod van Netflix momenteel wordt gevuld. Maar wie bij deze streamingdienst toch voor een tienerkomedie wil gaan, doet er veel beter aan om het meer doordachte Bittersweet Sixteen van Anna Verheyen aan te klikken.

El Guau is te zien bij Netflix.