Saw 3D
Recensie

Saw 3D (2010)

Met Saw 3D wordt een compleet nieuwe weg ingeslagen.

in Recensies
Leestijd: 2 min 21 sec
Regie: Kevin Greutert | Cast: Sean Patrick Flanery (Bobby Dagen), Costas Mandylor (Mark Hoffman), Tobin Bell (Jigsaw / John Kramer), Betsy Russell (Jill Tuck) | Speelduur: 90 minuten | Jaar: 2010

Met Saw 3D slaat de reeks een compleet nieuwe weg in: ingenieuze verhaallijnen, fascinerende personages, meesterlijke twists en ook nog eens fantastische 3D-effecten. Echt waar? Nee natuurlijk niet! Deze openingszin is net zo onzinnig als dit zevende deel. Laten we massaal hopen dat de makers hun woord houden en nooit meer een Saw-deel maken. Wil je deze overtreffende trap van uitmelken nog enigszins kunnen waarderen, dan moet je wel een heel groot fan zijn.

Een groep overlevenden die wist te ontkomen aan de vallen van Jigsaw, de u bekende brute seriemoordenaar, zoekt steun bij de zelfhulpgoeroe Bobby Dagen. Deze blijkt echter een man vol met geheimen en veroorzaakt daarmee een nieuwe golf van terreur. Daarnaast barst er een strijd los onder de bekenden van Jigsaw.

Mocht u nog de illusie hebben dat dit zogenaamde 'laatste hoofdstuk' een gesloten einde heeft, dan kan ik u vast uit die droom helpen: nee is het antwoord. Ook het einde van dit deel laat de mogelijkheid voor nog zeker zeven delen open. De enige manier om deze bioscoopvervuiling tegen te gaan, ligt bij de bezoekers. Als zij nu eens niet massaal naar de bioscoop gaan, dan is er wellicht hoop. Helaas is het voor dit deel alweer te laat: succesvol in Amerika en dat smaakt zoals altijd naar meer geld ben ik bang.

Met het exorbitante succes van Avatar kregen 3D-films een boost. Daarnaast werd een golf gecreëerd van films die in 2D werden opgenomen en vervolgens op ronduit lompe wijze in de computer werden omgezet naar iets wat het stempel 3D krijgt, maar dat allesbehalve is. Allemaal om hogere bezoekersaantallen te genereren. Het wordt dus tijd dat we randvoorwaarden gaan stellen aan het predicaat 3D. Of misschien beter: films die daadwerkelijk in 3D zijn opgenomen, krijgen een apart keurmerk. Saw 3D verdient dit kenmerk allerminst, want werkelijk niet één scène lijkt daadwerkelijk 3D te zijn. In een enkel shot vliegt er nog een ledemaat op de camera af, maar verder dan dat komen de makers niet. Het is beschamend.

Was de eerste Saw nog een sterke, vernieuwende horrorfilm, zes delen later is Saw 3D dat helaas allang niet meer, evenmin als de voorgaande delen overigens. Het is meer een soort ‘guts-en-gore’-porno. Van spanning of schrikeffecten is totaal geen sprake meer. Alles is puur gericht op het shockeffect, maar het moet gezegd: de overzichtshots waarin allerhande machines lichamen binnendringen, zien er behoorlijk indrukwekkend uit. De close-ups voelen daarentegen noga corny aan. Voor degene, en voor diegene alleen, die verbaasd of geshockeerd wil worden, is Saw 3D een bezoekje aan de bioscoop waard. Al zou een bezoekje aan de psycholoog beter op zijn plaats zijn. Saw 3D is ziek-slecht.