De zogenaamde romkom (romantische komedie) staat niet echt bekend als een hoogstaand filmgenre. Velen halen hun neus op voor titels als Hitch, Sleepless in Seattle en What Happens in Vegas. Toch zijn er de afgelopen jaren een aantal prima romkoms verschenen, zelfs de grootste zuurpruim kan dat niet ontkennen. Zo was Love Actually dé kerstfilm van 2003, is het onlangs op dvd verschenen Marley and Me ook voor de mannen een leuke film en worden zelfs filmcritici enthousiast van de films van Judd Apatow. Helaas ontbreekt het The Rebound aan kwaliteit om aan dit rijtje toegevoegd te mogen worden, maar van een complete aanfluiting is absoluut geen sprake.
De veertigjarige Sandy leidt een perfect leventje, zo lijkt: ze heeft een lieve man, twee prachtige kinderen en beleeft veel plezier aan het bijhouden van een fictief online sportnetwerk. Deze verwezenlijkte droom spat echter uiteen als ze beelden te zien krijgt waarop haar man het iets té gezellig heeft met een andere vrouw. Sandy pakt onmiddellijk haar koffers en kinderen, en vertrekt naar New York. Al snel nadat ze zich gesetteld heeft, komt ze in aanraking met de vierentwintigjarige Aram, die in de koffietent werkt waar zij boven woont. Hoewel de eerste stappen richting een relatie vooral gebaseerd zijn op arbeidsovereenkomsten (Aram past op Sandys kinderen) blijkt al snel dat er sprake is van wederzijdse aantrekking.
Catherine Zeta-Jones acteercarrière is een beetje in het slop geraakt. Sinds The Legend of Zorro heeft ze niet meer in een grote film gespeeld en sinds Chicago niet meer in een goede (al was The Terminal best leuk). Ook The Rebound zal haar sterrenstatus niet herstellen, al was het maar omdat de film tot op heden weinig buzz teweeg heeft weten te brengen. Desalniettemin speelt ze allerminst onaardig en weet ze de relatie tussen haar en haar tien jaar jongere tegenspeler van enige geloofwaardigheid te voorzien. Ook Justin Bartha is als de wat sukkelige Aram zeker te pruimen. De vonken mogen dan niet van het scherm spatten, ze lijken evenwel erg veel lol te hebben gehad en vooral Zeta-Jones komische timing is bewonderenswaardig.
Jammer genoeg kan het script de middenmoot nauwelijks ontstijgen. Hoewel er voldoende te lachen valt en het uitgangspunt op zn minst veelbelovend is, blijft de film wat aan de oppervlakte. De personages worden te weinig ingekleurd om werkelijk voor je te gaan leven en de situaties waarin ze geplaatst worden zijn net te onorigineel en oninteressant om je van je stoel te blazen. De film heeft zeker potentie en van tijd tot tijd komt deze prima tot uiting, maar The Rebound mist dat beetje extra. Toch zullen vrouwen uit de leeftijdsklasse van Zeta-Jones zich kostelijk met haar nieuwe romkom kunnen vermaken. Verwacht er echter niet teveel van, want dit is niet de rebound die de acteercarrière van Catherine Zeta-Jones nodig heeft.
