Recensie

You Don’t Mess With The Zohan (2008)

Hilarische taferelen rondom het welbekende Midden-Oostenconflict met hairstyling als dé oplossing voor alle problemen.

in Recensies
Leestijd: 2 min 11 sec
Regie: Dennis Dugan | Cast: Adam Sandler (Zohan), John Turturro (Phantom), Emmanuelle Chriqui (Dalia), Nick Swardson (Michael), Rob Schneider (Salim), Ido Mosseri (Oori) | Speelduur: 113 minuten | Jaar: 2008

Hoe ver kun je gaan met onderbroekenlol en banaliteiten zonder gezicht te verliezen of op zijn minst saai te worden? Volgens het schrijverstrio John Apatow, Robert Smigel en Adam Sandler kan het niet ver genoeg gaan, zo blijkt uit hun nieuwe creatie The Zohan, een Israëlische geheimagent die niets liever wil dan haren knippen.

Nee, hij is geen homo, al denkt zijn macho omgeving inclusief zijn ouders daar anders over. The Zohan kan alle vrouwen hebben die hij op zijn pad tegenkomt en doet dat dan ook, ongeacht hun leeftijd of uiterlijk. En dat alles op weg naar zijn ultieme droom om een hairstylist te worden. Met een bobbel in zijn broek waar menigeen een tok zal vermoeden slaat, schopt en paart The Zohan zich door alle obstakels heen. Het is dan ook niet verbazingwekkend dat juist die bobbel, in combinatie met zijn innemende persoonlijkheid, zijn uiteindelijke doel realiseert.

You Don’t Mess With The Zohan is slapstick van de bovenste plank. Uitbundig lachen is onvermijdelijk en kan ook zonder enig schuldgevoel; alsof de humor te plat is om veroordeeld te kunnen worden. Als een bizarre kruising tussen een deodorantreclame, The Naked Gun en The Matrix raast de film dwars door vele citaten uit de filmgeschiedenis en door de straten van New York heen. Het zijn Hairspray, Spiderman, Saturday Night Fever en zelfs Stallone’s Rocky Balboa die worden aangehaald om het geheel kracht bij te zetten. En het houdt maar niet op. Elke keer als je het gevoel hebt nu wel genoeg te hebben gezien, trakteren de makers je op een zo mogelijk nog extremere grap. Visueel kent de film een rijkdom aan vondsten; de actie heeft zo nu en dan veel weg van het werk van de meester Jackie Chan zelf, maar dan tot in het absurde overdreven.

Uiteindelijk wordt zelfs het vredige en voor de hand liggend doel bereikt, want Palestijnen en Israëliërs blijken toch vreedzaam naast elkaar te kunnen leven in de straten van New York. En ook de held, die zich vermomt om aan zijn verleden te ontsnappen, krijgt het meisje dat hij blijkbaar toch bleek te zoeken. Met gastoptredens van niemand minder dan John McEnroe en Mariah Carey is dit hilarische epos van een geheimagent alias kapper, zijn gemene tegenstander alias schoenverkoper en het meisje uiteindelijk compleet en vragen we ons allang niet meer af hoe het dan toch zover gekomen is dat we in deze zaal zijn beland. Het kan geen kwaad.