Laat het maar aan een Franse regisseur over om dialoog inherent te maken aan de suspense in een film. Laurent Cantet ziet met L'Atelier opnieuw kans om een dwarsdoorsnede van de Franse maatschappij te geven. Net als in zijn met een Gouden Palm bekroonde Entre les Murs volgt L'Atelier verschillende jongeren van allerlei achtergronden. De jongeren uit de havenstad La Ciotat komen samen om een thriller te schrijven onder begeleiding van de bekende schrijfster Olivia Dejazet. Een van de jongeren, Antoine, dreigt deze workshops echter steeds te verpesten door zijn racistische en provocerende opmerkingen. De discussies die daaruit voortkomen zijn ronduit spannend te noemen. Cantet blijkt een echte meester in het blootleggen van culturele spanningen en weet wederom de discussie tussen jongeren tot een ware kunstvorm te verheffen.
L'Atelier opent met een Vikingachtig gamepersonage dat doelloos om zich heen hakt met een zwaard, waarna hij met zijn kruisboog de maan beschiet. In het volgende shot is Antoine te zien terwijl hij rustig in de zee drijft onder de warme zon. Deze scènes zijn slechts de aftrap van de kleine inkijkjes die het publiek krijgt in de psyche van Antoine. Net als Olivia, de lerares van de schrijfworkshop, raakt de kijker zowel gefascineerd als beangstigd door hem. Wat drijft deze jongen die overal waar hij komt een outsider lijkt te zijn? Hij gaat in zijn eentje zwemmen, zit in zijn eentje op zijn kamer bij zijn ouders en ook in de aanwezigheid van zijn rechtsextremistische vrienden lijkt hij er niet helemaal tussen te passen. Toch lijkt hij deze gedachten wel te delen als hij zijn medecursisten van islamitische komaf 'vrienden van de daders bij Bataclan' noemt of een donkere jongen 'illegaal'. Deze provocaties lijken tegelijkertijd meer uit een soort verveling voort te komen. Telkens blijft onduidelijk of Antoine zijn rechtsextremistische zelf ook echt gelooft.
L'Atelier laat zien dat politieke discussies niet te vermijden zijn als een groep mensen bij elkaar wordt gezet, in dit geval voor het schrijven van een thriller. Natuurlijk wordt dit alleen maar meer uitvergroot door de provocaties van Antoine, maar feit is ook dat politieke opvattingen steeds meer polariseren. Zeker in Frankrijk lijkt dit na de terroristische aanslagen in Parijs en Nice het geval. De multiculturele groep jongeren is daarom ook zo fascinerend om naar te luisteren in hun discussies. Het biedt een breed scala aan meningen die maar al te vaak botsen. Deze groepsgesprekken zijn daarmee spannender dan menig thriller. Alle onderliggende spanningen binnen Frankrijk zijn steeds meer voelbaar bij elke confrontatie.
Veel gebeurt er misschien niet in L'Atelier, maar dat neemt niet weg dat het van begin tot eind een zeer enerverende film is. Matthie Lucci zet op zeer subtiele wijze de mysterieuze, onvoorspelbare en vaak wat enge Antoine neer. Ook Marina Foïs is fantastisch als de Parijse, ietwat snobistische en pretentieuze Olivia. Cantet weet wederom het allerbeste uit zijn acteurs te halen. De setting in La Ciotat in Zuid-Frankrijk is daarnaast een goede vondst, vanwege zijn broeierige sfeer en zijn politieke verleden dat meermaals wordt uitgelicht in de film. Het is daarmee een film voor een zomerse avond, waarbij na afloop op het terras vele uren nagediscussieerd kan worden.
