Recensie

Project Power [Netflix] (2020)

Op de set van deze superheldenfilm hadden ze wel een extra pilletje kunnen gebruiken.

in Recensies
Leestijd: 2 min 17 sec
Regie: Henry Joost en Ariel Schulman | Scenario: Mattson Tomlin | Cast: Jamie Foxx (Art), Dominique Fishback (Robin), Joseph Gordon-Levitt (Frank), Rodrigo Santoro (Biggie), Amy Landecker (Gardner), e.a. | Speelduur: 111 minuten | Jaar: 2020

Joseph Gordon-Levitt is als politieman helemaal 'bullet proof': je kunt hem van dichtbij in het gezicht schieten, maar de kogel plopt gewoon weer uit zijn huidplooi. Niks aan de hand dus. Klinkt dat als iets bekends? In The Old Guard - momenteel een enorme hit op streamingsplatform Netflix - lieten Charlize Theron en haar team van supersoldaten ook al eens zulke trucjes zien.

Die vergelijking is er natuurlijk niet voor niets. Project Power lijkt in heel veel opzichten op The Old Guard; het is een film zonder eigen smoel of scherpe randjes, gemaakt om een zo breed mogelijk publiek aan te kunnen spreken. Ook resoneert dit keer weer een luide oproep tot verzet tegen 'het systeem' en is er aandacht voor diversiteit. Waarom richten de makers hun energie niet primair op het vertellen van een soepel lopend verhaal?

Het concept van Project Power is op zichzelf namelijk best wel cool: je slikt een pilletje en - tadaa! - je verandert voor vijf minuten in een menselijke fakkel, een onzichtbare man of een ander figuur met een unieke superkracht. Welke gave je bezit, is even afwachten. Maar er kleven natuurlijk ook risico's aan het goedje, want wie een overdosis neemt of überhaupt een powerpillenintolerantie heeft, zou zomaar eens ter plekke kunnen exploderen. Noem het een vorm van Russisch roulette, maar dan met gloeiende capsules in plaats van kogels.

Daar zit ruimte voor potentie, maar Henry Joost en Ariel Schulman, de mannen achter de thriller Nerve uit 2016, kiezen dit keer voor de weg van de minste weerstand. Waarschijnlijk is dat zelfs niet eens zozeer hun eigen keuze geweest, maar hebben de Netflix-bonzen en algoritmes ze gedwongen om heel netjes binnen de lijntjes te kleuren; het mag er allemaal niet té wild en eigenzinnig aan toe gaan. Uitzondering is een aardige actiescène aan het eind van de film, waarin acteur Jamie Foxx zich ontpopt tot een soort supergarnaal, wat suffer klinkt dan het daadwerkelijk is.

Minder geslaagde momenten zijn er helaas ook, in overvloed zelfs. Een voorbeeld is de pijnlijk slechte Clint-Eastwood-imitatie van Joseph Gordon-Levitt. De acteur mag ook nog eens halfnaakt in beeld verschijnen om een stel witte schurken ervan te overtuigen dat een interraciaal huwelijk anno 2020 de normaalste zaak van de wereld is. Die scène hoort niet thuis in een film over helden die een pilletje gebruiken om boven zichzelf uit te stijgen. Project Power is krachteloos en het verhaal begint allengs steeds meer te versloffen; op de set hadden ze dus wel een extra pilletje kunnen gebruiken.

Project Power is vanaf vandaag te zien bij Netflix.