Recensie

The Devil All the Time [Netflix] (2020)

Deze duivelsgoede thriller vol narigheid is niet voor iedereen weggelegd, maar desalniettemin onmiskenbaar intrigerend.

in Recensies
Leestijd: 2 min 36 sec
Regie: Antonio Campos | Scenario: Antonio en Paulo Campos | Cast: Tom Holland (Arvin Russell), Bill Skarsgård (Willard Russell), Riley Keough (Sandy Henderson), Jason Clarke (Carl Henderson), Robert Pattinson (Preston Teagardin), Sebastian Stan (Lee Bodecker), Mia Wasikowska (Helen Hatton), e.a. | Speelduur: 138 minuten | Jaar: 2020

Veroordeel niemand, want wij zijn allen zondaars. In The Devil All the Time schuilt het kwaad overal en in iedereen. Voor de meesten, geplaagd door hun menselijke machteloosheid, valt er met geen enkel smeekgebed aan te ontsnappen. Toch blijft hun geloof en vertrouwen in de Heer veelal onverminderd sterk, al is het maar om zich te kunnen reinigen van de nodige zondes. Regisseur Antonio Campos verkent het goede, het kwade en alles daartussenin met bloed doordrenkte noir, die vanaf vandaag exclusief op Netflix te bewonderen is.

Campos neemt ons mee naar het afgelegen platteland van Ohio en West Virginia, waar men leeft in strengchristelijke gehuchten, of beter gezegd: slangenkuilen vol zondaars, zwakkelingen en godsdienstextremisten. In deze donkere omgeving groeit Arvin Russell (Holland) op als man van goede wil, maar armoede en geweld scheppen ook minder zuivere kanten. Zijn verhaal wordt - op sublieme wijze - in en uit elkaar geweven met dat van zijn vader (Skarsgård), een getormenteerde oorlogsveteraan die zich pas op latere leeftijd vol overgave stort op het geloof, een rondtrekkend moordenaarsechtpaar dat het heeft gemunt op knappe, jonge lifters (Keough en Clarke), corrupte sheriff (Stan) en rotzak van een dominee (Pattinson).

Campos weet veel met weinig beelden te vertellen. Effectief om het verhaal vooruit te helpen, maar het ontbreekt daardoor soms aan spanningsopbouw en ademruimte. Toch doet dat niet veel afbreuk aan het eindproduct (al had een miniserie wellicht niet misstaan). Deze verfilming van het literaire meesterwerk van Donald Ray Pollock (wiens fijne stem tevens te horen is als verteller) is zeer geslaagd. Campos' belangrijkste zegeningen zijn de fraai geschoten beelden (op 35mm, voor de fijnproevers) en sfeerbepalende muziek. En hoewel niet elk personage even sterk is uitgewerkt, tilt het ijzersterke acteursensemble de film moeiteloos naar een hoog niveau.

Holland maakt indruk als de sceptische jongeman Arvin, die er alles aandoet om zijn naasten te beschermen en zich niet inhoudt om de dag des oordeels in te luiden voor eenieder die kwaad wil. In zo'n rol hebben we hem niet eerder gezien. Het mag echter geen verrassing zijn dat vooral Pattinson, die zich de laatste jaren als karakteracteur stevig heeft gevestigd in de filmhuisscene, de meeste aandacht naar zich toe weet te trekken als predikant Teagardin, een soort duivel in het gewaad van een heilige. Het hoogtepunt van dit gotische melodrama is dan ook een confrontatie tussen de personages van deze twee topacteurs in de laatste akte; een scène waarin de spanning om te snijden is.

The Devil All the Time is gruwelijk, somber, weinig hoopgevend, soms ietwat ongemakkelijk, maar bovenal duivels intrigerend. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat deze film niet voor iedereen is weggelegd. Toch is het zonde om hem geen kans te geven. Zie het als zelfkastijding voor de een; verlossing voor de ander... en een openbaring voor iedereen.

The Devil All the Time is te zien bij Netflix.