In een nieuw jaar is het nooit lang wachten op een matige horrorfilm. Vorig jaar kwam M3gan al in de eerste week uit, het jaar daarvoor opende Scream kort na het einde van de lockdown. Dit jaar is het Night Swim, de nieuwe Blumhouse-horror, waar een familie ontdekt dat een paranormale entiteit bezit heeft genomen van het zwembad van hun nieuwe huis.
Wie een beetje bekend is met horrorfilms kan deze film van begin tot eind voorspellen. De debuutfilm van Bryce McGuire, regisseur van de gelijknamige sfeervolle korte film, vinkt elk cliché op de lijst af. Misschien dat er één of twee kleine verrassinkjes zijn, maar die voegen weinig toe aan het geheel.
Of dat een probleem is hangt af van iemands persoonlijke voorkeur. De film wordt in ieder geval gedragen door degelijke acteerprestaties van vooral Wyatt Russell en Kerry Condon. Ze nemen hun rol duidelijk serieus, wat fijn tegenwicht biedt aan het flinterdunne verhaal. Eerdere horrorfilms zoals Countdown en Slender Man bewijzen dat slecht acteerwerk een horrorfilm snel kan veranderen in een komedie. Dat is bij Night Swim niet het geval.
Dat wil echter niet zeggen dat de film ook écht eng is. De opbouw richting jumpscares is spannend, maar extreem voorspelbaar en behoorlijk anticlimactisch. De schrikmomenten zelf hebben onvoldoende impact en het ontwerp van de monsters, voor zover je ze ziet, is meer ranzig dan angstaanjagend. Zombies uit latere seizoenen van The Walking Dead zien er schrikbarender uit dan deze monsters.
De originele korte film geeft het zwembad een verontrustende sfeer, met veel invloeden van verschillende Japanse horrorfilms zoals The Grudge. Hoewel die invloeden zijn terug te zien, ontbreekt zowel boven als onder water de atmosfeer die de korte film intrigerend maakte. Het opwekken van een claustrofobisch gevoel is een beproefd concept bij onderwaterscènes - iedereen weet hoe verschrikkelijk het is om te lang je adem in te moeten houden - maar er wordt niet veel mee gedaan.
Over een film zoals Night Swim valt niet veel te zeggen. Het is wat het is en doet dat niet bijzonder goed, maar ook niet bijzonder slecht. De film is makkelijk te vergeten in de eindeloze stroom aan horrorfilms. Met een matig basisconcept is door middel van sfeer en een goede opbouw alsnog een sterke horrorfilm te maken. Deze film doet te veel water bij de wijn en speelt op safe.
