De enigszins willekeurige samenstelling van een paard met een narwal spreekt al millennia lang tot de verbeelding. In de oudheid was men er van overtuigd dat eenhoorns echt ergens op aarde rondliepen - waarschijnlijk in India -, maar inmiddels kunnen we met zekerheid zeggen dat ze alleen in fictie en in de speelgoedwinkel bestaan. Eenhoorns worden geassocieerd met vrolijkheid, regenbogen, LHBTQ+ en magie. Een mooie mix om weer eens een animatiefilm over te maken. Jared Hess en Lynn Wang toveren het zeer vermakelijke Thelma the Unicorn op je televisiescherm.
Thelma kan zelf niet toveren trouwens. Ze is niet eens een echte eenhoorn, maar de pony met de korte pootjes doet zich voor als het mythische wezen na een samenloop van omstandigheden met een wortel, een vat glitters en een sloot roze verf. De vermomming legt haar geen windeieren, want haar bandje 'De Roestige Emmers', bestaande uit haarzelf en twee ezels, wordt na de transformatie razend populair. "Het allerbelangrijkste in de muziekwereld is je uiterlijk" zo maakt hun nieuwe manager, Vic Diamant, duidelijk en dus worden de twee ezels al snel weggebonjourd. Thelma kiest voor roem gebaseerd op een leugen boven vriendschap.
Ja, Thelma the Unicorn heeft een boodschap over jezelf zijn en innerlijk boven uiterlijk, maar dat thema is werkelijk het enige 'normale' aan deze film. Thelma en haar vrienden raken regelmatig een gevoelige snaar - vaak door een liedje - zonder dat het tempo inzakt. Voor de rest is alles volslagen maf en hysterisch. Mens en dier praat en leeft met elkaar, er is een hengst die zijn studie voor hersenchirurg financiert door filmpjes te maken met als titel 'hier komt de kots', een geit wil een van haar horens afzagen om ook een eenhoorn te worden en in de onderwereld van de stad bestaat een geheim tapdance circuit.
Een groot deel van de film neemt de muziekindustrie, sociale media en uitzinnige fans op de hak met humor die soms meer op volwassenen dan op kinderen is gericht, maar alles ziet er zo kleurrijk en bizar uit dat die laatsten daar niet wakker van zullen liggen. Het spervuur aan grappen wordt ondersteund door animatie, dansjes en personages die zo over de top zijn dat de anderhalf uur durende film een aardige wissel trekt op je zenuwen. Misschien beter in delen kijken.
Door de overtuigende uitvoering is Thelma the Unicorn zeker geen dertien in een dozijn animatiefilm, al zou je dat gezien de premisse wel verwachten. Thelma en zowel haar vrienden als haar vijanden zijn vreselijk komisch en innemend. Vrijwel elke grap en beweging ligt voor de hand, maar heeft zoveel energie dat je er toch vaak hardop om moet lachen. Mix dat met een verhaal dat prima in elkaar steekt en een lekker hoog tempo en je hebt een uitstekende, licht vermoeiende, kinderfilm.
Thelma the Unicorn is te zien bij Netflix.
