in Recensies
Update:
Deze documentaire over legende Roger Federers laatste dagen als tennisser komt eerder over als een aftermovie dan een portret. Vanaf de aankondiging van zijn afscheid maakt hij zich op voor zijn laatste partij, waarin hij dubbelt met zijn net zo iconische aartsrivaal en goede vriend Rafael Nadal. Makers Asif Kapadia (Senna, Diego Maradona) en Joe Sabia (73 Questions) specialiseren zich in het filmen van bekendheden en dat valt te zien aan Federer: Twelve Final Days.
Ze lijken overal bij te zijn en portretteren de man, die samen met Nadal en Novak Djokovic lange tijd het tennis domineerde, als goedgemutst in plaats van als ongenaakbare sporticoon. Zo schenken ze aandacht aan diens nervositeit voordat het filmpje met zijn aankondiging op internet komt, omdat hij hoopt dat het nieuws niet al lekt. Of registreren ze in de kleedkamers na zijn laatste wedstrijd een korte speech voor zijn teamleden.
Dat trekt de film al snel naar een persoonlijk vlak. Tegelijkertijd schept het daarmee een beeld van de tenniswereld op het hoogste niveau. Alle grootheden (inclusief vierde man na de grote drie, Andy Murray) gaan ontspannen met elkaar om, wars van de concurrentie op de tennisbaan. Zo hoeft Federer niet extra te worden opgehemeld, want in deze omgeving komt hij als vanzelf sympathiek over.
Zijn houding en levensgeluk ademen het ongekende succes, van korte momenten een-op-een met zijn kinderen, tot het lachend weglopen na zijn laatste fitnesstraining of het zich professioneel door alle verplichte nummers heen werken, zoals een fotoshoot of persconferentie. Overal volgt de scherp afgestelde handcamera hem, terwijl Kapadia en Sabia tussendoor elegant snijden tussen het heden en overeenkomende archiefbeelden van een jonge Federer. Ze benadrukken hoe lang hij aan de top stond, met een stijl even gracieus als Federers spel.
Maar in het weergeven hoe een succesvol persoon van hot naar her gaat en altijd netjes overkomt, voelt de film triviaal aan. Het naderende afscheid wrijft nergens, in de registraties die overkomen als een zakelijk ingestelde aftermovie. De enige spanning komt van de wedstrijd zelf, waarin de hoop op een laatste winst tot het allerlaatst levend blijft.
Natuurlijk komt daarna het bekende beeld voorbij waarin Federer en Nadal naast elkaar zitten te huilen op de bank. Het ontroert dat zulke rivalen zo'n innige band hebben en zo van hun sport houden, maar het vervalt gegeven de rest van de film ook in sentimentaliteit. Het regent platitudes, over hoe onvoorstelbaar het voor de zestienjarige Federer moet zijn geweest dat zijn jongensdroom uit zou komen. Federer: Twelve Final Days staat stil bij een illustere tenniscarrière, maar vertelt verder weinig over het leven daarachter.
Federer: Twelve Final Days is te zien bij Prime Video.
