in Recensies
Update:
Black Dog bewijst maar weer eens dat China zeer amusante en tezelfdertijd diepgravende producties voor een breed publiek kan maken. De film vertelt over de ontroerende relatie tussen twee verschoppelingen in een snel veranderende wereld. Voor wie dat toch nog te serieus klinkt: regisseur Guan Hu kruidt zijn film met soms vederlichte of absurde humor. Het resultaat is van een zeer hoog niveau.
De populaire stuntrijder Lang raakte tien jaar geleden betrokken bij een moord. Na zijn celstraf te hebben uitgezeten keert hij terug naar zijn geboorteplaats aan de Gobiwoestijn, dat in de afgelopen jaren door velen is verlaten. Het spookstadje zal spoedig heropgebouwd worden ter gelegenheid van de Olympische Spelen van 2008, maar kampt intussen met een grote hondenplaag. En dus huurt de overheid een team van jagers in om de dieren te vangen. Met name een behoorlijk wild exemplaar.
Lang, die bedreigd wordt door de oom van zijn slachtoffer, wil zo snel mogelijk weer vertrekken. Om aan geld te komen, besluit hij in zijn eentje de beruchte hondsdolle blaffer die iedereen bijt te vangen. Zodra dit is gelukt moet Lang deze zwarte hond door de woestijn vervoeren, waar hij vast komt te zitten met het beest. Er ontstaat een relatie van wederzijds respect tussen mens en hond.
Black Dog functioneert op verschillende niveaus. De prent brengt eerst en vooral een emotioneel, maar nooit sentimenteel verhaal over een man die alles verloren heeft en geen kant op kan en zijn relatie met een viervoeter die eveneens in het nauw is gedreven. Op een tweede niveau is dit een poëtische oosterse western over een bedreigde outlaw die in een spookstad een onwaarschijnlijke vriendschap sluit met een andere outlaw. En zoals het hoort is deze western in mooi, episch breedbeeld opgenomen.
Daarnaast heeft de film een sociopolitieke dimensie. Black Dog toont een China dat extreem snel verandert en zowel mens als dier meesleurt in de storm van de moderne tijd. Wie zich niet aanpast of weigert te vertrekken wordt opgejaagd of wacht eenzame laatste dagen, zoals de drankzuchtige vader van Lang en het circusmeisje dat op de valreep hoopt op een partner. Hu illustreert de overgangsfase tussen oud en nieuw door een apocalyptische chaos waarbij horden honden het parcours van een eenzame bus onderbreken en andere dieren uit de plaatselijke dierentuin vrij rondtrippelen tussen de verlaten gebouwen.
Maar wat de film echt geweldig maakt, is de droogkomische toon. Zelden was een Chinese film zo geestig als Black Dog. Hu laat de onmiskenbare vonk die oversloeg tussen de populaire Taiwanese ster Eddie Peng en 'black dog' Xin - na de opnames adopteerde Peng de hond - op een vermakelijke manier spreken via visuele gags en situationele komedie.
Minstens zo geestig zijn de gekke toestanden, zoals compleet onverwachte ongelukken en de uitputtende renpartijen van Lang om Xin te vangen. De toeschouwer komt ook te weten hoe politieagenten iemand kunnen arresteren die aan het bungeejumpen is. Wie nog eens een uitstekende Chinese film in de bios wil zien, krijgt nu zijn kans. Warm aanbevolen!
