Liefhebbers van ongeremd filmgeweld kunnen hun hart ophalen. Havoc is een nietsontziende misdaadthriller in de geest van The Raid en de betere actiefilms uit Hong Kong. Als de zoon van een burgemeester zijn boekje flink te buiten gaat, is het aan Tom Hardy om de scherven op te rapen en een afrekeningsmissie in de verhitte onderwereld te sussen.
Een flitsende achtervolgingsscène vroeg in de film toont hoe de curieuze roof van een stel wasmachines in een razend tempo uit de klauwen loopt. Een van de initiatiefnemers is de zoon van burgemeester Beaumont, die zich met hulp van een vriendin in behoorlijke bochten wringt om een grimmige dealer tevreden te houden. Tot overmaat van ramp trekt zijn betrokkenheid de aandacht van een misdaadbaas uit Chinatown, die ervan overtuigd raakt dat de jongen verantwoordelijk is voor de dood van haar zoon.
Oog om oog, zoon om zoon dus, en om het ergste te voorkomen moet Beaumont rekenen op de diensten van de corrupte Walker. Deze detective opereert in het grijze gebied tussen wet en wetteloos, maar kan zich wel als een van de weinigen staande houden in de onderwereld die Beaumont in zijn politieke campagnes belooft aan te pakken.
Regisseur Gareth Evans maakt het klinkklaar dat Walker een getroebleerd verleden heeft. De film begint nog voor de achtervolgingsscène met een voice-over die op een efficiënte, maar ook wat luie manier de mentale staat ("alleen nog maar geesten") van de protagonist duidt. Een latere flashback maakt het 'waarom' van Walkers gewetensbezwaren nog eens wat tastbaarder, alleen laat Evans na om in het vervolg dieper in zijn hoofd te kruipen. Gelukkig houdt de geroutineerde Hardy zich ondanks dit gebrek aan karakterontwikkeling makkelijk staande.
Dat de prioriteiten van Evans elders liggen, is vooral jammer met oog op de rol van Jessie Mei Li (Alina Starkov in Shadow & Bone). Zij speelt een verbeten straatagente die in eerste instantie een blok aan het been is van de geharde Walker. Later ziet hij in dat hij misschien toch een goede compagnon aan zijn vasthoudende collega heeft.
Li intrigeert met haar starre, verzettelijke lichaamstaal en haar speelse interacties met Hardy, maar veel tijd om haar personage te leren kennen is er niet. Daarvoor blijft Havoc in de eerste plaats een stevig actievehikel, waarin de geweldsuitspattingen in aanloop naar de ontknoping in hevigheid en frequentie toenemen. Weet waar je aan begint als je Havoc aanslingert: het geweld is overmatig en behoorlijk grafisch. In feite doet Evans de actiechoreografieën uit martial arts-klapper The Raid (en opvolger The Raid 2) nog eens dunnetjes over, maar dan overwegend met dubbelloopsgeweren en pistolen.
"Alle films zijn wel ergens een rip-off van", onderstreepte Evans onlangs in een schriftelijke Q & A op Reddit, en dus is ook Havoc stilistisch en inhoudelijk schatplichtig aan talrijke voorgangers. De grijze setting van een door en door corrupte stad vormt haast een filmstroming op zichzelf (Tom Hardy weet er sinds The Dark Knight Rises alles van), en een lange clubscène op pulserende muziek doet niet onder voor vergelijkbare taferelen uit John Wick. Het gegeven van een burgemeester die zichzelf goedhartiger presenteert dan hij is, staat centraal in de nieuw verschenen Marvelserie Daredevil: Born Again.
Ondanks de vele associaties en mogelijke invloeden oogt de film compromisloos, en dat is meer dan je van sommige andere actiethrillers op Netflix kunt zeggen. Evans durft te schakelen tussen doffere nachtopnames en neonkleuren, en in tegenstelling tot veel regisseurs van neo-noirs gaat hij het daglicht ook niet angstvallig uit de weg. De aanblik van de stad is daardoor opvallend gevarieerd, als een monster met verschillende gezichten. Hoewel de regisseur uit Wales komt en Havoc grotendeels in Cardiff opnam, zijn de look en stijl van de zogenoemde 'Heroic Bloodshed'-films uit Hong Kong (A Better Tomorrow, Hard-Boiled) niet ver weg.
Cameraman Matt Flannery was er al bij toen Evans zijn The Raid-tweeluik opnam en schoot ook de minder geslaagde cultthriller Apostle, die in een vroeg stadium werd opgepakt door Netflix (en zo een verdere samenwerking met de regisseur inluidde). In Havoc houdt Flannery zich als vanouds geen seconde in. Een langere actiechoreografie richting het einde is onnavolgbaar kinetisch, alsof de camera een eigen wil heeft.
Evans' nieuwste kan misschien niet tippen aan de films die hem een goede naam bezorgden, maar Hardy's tocht door de onderwereld heeft een energie die het lange wachten (de productie duurde vier jaar) uiteindelijk meer dan waard is. 'Havoc' betekent zoiets als wijdverspreide verwoesting. Het kost Evans niet veel tijd om te bewijzen dat hij die titel recht wil doen.
Havoc is te zien bij Netflix.
