Films waarin iemand vast zit in een kleine ruimte lenen zich vaak goed voor een claustrofobische thriller. Panic Room, 127 Hours, Phone Booth; het gevoel van opgesloten zitten is relatief eenvoudig over te brengen, door de camera de ruimte niet te laten verlaten, de krapte te benadrukken en/of dicht op de acteur te filmen. Het is geen baanbrekend effect, maar wel effectief. Dat is een les die Locked niet lijkt te hebben geleerd.
Locked gaat over een man die een dure auto probeert te stelen, maar vervolgens door de eigenaar in de wagen wordt opgesloten. Deze mysterieuze eigenaar, gespeeld door Anthony Hopkins, houdt er namelijk van om immorele boeven te vangen en ze op sadistische wijze een lesje te leren.
Dat overkomt Eddie. Zijn leven zit vol met tegenslagen: hij is vervreemd van zijn ex-vrouw en dochter, heeft geen werk en niet genoeg geld om zijn bestelbusje te laten repareren. In zijn wanhoop probeert hij de auto van Anthony Hopkins te stelen en trapt zo in de val.
Na een lange tijd opgesloten te zitten, wordt Eddie gebeld door een onbekend nummer. Na diverse mislukte ontsnappingspogingen besluit hij op te nemen, en het sadistische Saw-achtige spel van Hopkins begint. Hieruit volgen gesprekken over sociale ongelijkheid, moraliteit van diefstal en diverse andere maatschappelijke problemen.
Door bepaalde politieke en filosofische termen in de dialogen te stoppen, pretenderen de filmmakers de diepte in te gaan met deze onderwerpen. In werkelijkheid hebben de gesprekken het niveau van de reacties op een gemiddelde Facebook-post. Er zit geen diepgang in; het is slechts oppervlakkig en slecht geschreven geleuter.
Ook doet Locked precies het tegenovergestelde van wat de film moet doen om je met Eddie mee te laten leven. Hij zit onterecht opgesloten in een kleine ruimte, dus in theorie hoeft de kijker zich alleen maar in te beelden hoe claustrofobisch zijn situatie is. Deze kans wordt vergooid, want tussen iedere scène zit een overgangsshot... waarin de grootte van de stad wordt benadrukt.
Als gevolg van deze keuze verdwijnt het claustrofobische gevoel dat een film als deze wil bewerkstelligen. Het lijkt er ook niet op alsof de hopeloosheid van Eddies situatie ermee wordt benadrukt. Deze overgangsshots lijken (oncreatieve) pogingen om tijdsverloop uit te beelden, maar schieten hun doel voorbij. Locked had een simpele maar effectieve thriller kunnen zijn, maar laat overal steken liggen.
Anthony Hopkins is zonder twijfel het hoogtepunt van de film. Hoewel hij pas op het einde echt in beeld komt, is het duidelijk dat hij óók plezier beleeft aan het inspreken als een rijke, maniakale psychopaat. Hij is helaas niet lang genoeg in de film te zien, maar zorgt wel voor het enige echte vermaak. Niet dat Bill Skarsgard nalatig is in zijn werk, maar met het slechte materiaal kan hij weinig.
Verder is Locked een hoopje ongeïnspireerde en passieloze zooi, met plotgaten zo groot als Hopkins' en Skarsgards acteertalenten. Wie zin heeft in een korte, voorspelbare thriller zonder spanning is aan het juiste adres, maar je zit vooral opgesloten in een bioscoopzaal met een oninteressante film.
