Sommige politiezaken zijn zo opmerkelijk dat ze er gewoonweg om schreeuwen om verfilmd te worden. Die uit La Bande à Picasso dateert alweer van ruim een eeuw geleden, maar is daarmee niet minder interessant. Op 21 augustus 1911 werd Da Vincis Mona Lisa op klaarlichte dag uit het Louvre gestolen. Nog opmerkelijker zijn degenen die enige tijd na de roof in verband werden gebracht met het misdrijf: collega-schilder Pablo Picasso en zijn vriend en dichter Guillaume Apollinaire.
La Bande à Picasso opent met een fraaie zwart-witscène begeleid door klassieke romantische filmmuziek waarin Picasso en zijn vriend Apollinaire door de politie afgevoerd worden naar het bureau. Vlak nadat Picasso ontkent de dichter überhaupt ooit ontmoet te hebben, maken we een sprong terug in de tijd naar de gebeurtenissen voorafgaand aan de kunstroof. Het is jammer dat regisseur Colomo de zo charmante zwart-witstijl hiermee direct overboord gooit.
De rest van de film toont voornamelijk de belevenissen rondom Picasso en zijn groepje kunstenaarsvrienden. Liefdesperikelen met vrouwen en muzen, het proberen te slijten van kunstwerken voor geld om te kunnen overleven en onderlinge rivaliteit met collega-kunstenaars komen stuk voor stuk voorbij. Geheel in stijl met de bohémiens van begin vorige eeuw hanteert Colomo hier een vrij losse aanpak: personages en plotlijnen worden her en der geïntroduceerd, maar verder weinig uitgewerkt. Het plot rondom de diefstallen uit het Louvre klinkt op papier interessant, maar het duurt lange tijd voordat deze verhaallijn op gang wil komen.
Het grootste probleem met La Bande à Picasso is dat Colomo eigenlijk niet lijkt te kunnen kiezen wat voor film hij wil maken. Een biografie over Pablo Picasso had een boeiende prent op kunnen leveren, maar blijft daarvoor in toon te luchtig en te rommelig. Tegelijkertijd is zijn film als misdaadkomedie simpelweg niet grappig genoeg om te kunnen vermaken. Wie zich graag wil verliezen in de wereld van de Parijse kunstenaars van begin vorige eeuw, doet er beter aan om Woody Allens Midnight in Paris nog een keer op te zetten.
