Stolen
Recensie

Stolen (2012)

Nicolas Cage moet zijn dochter zien te redden. Denk aan Taken, maar dan veel slechter.

in Recensies
Leestijd: 2 min 8 sec
Regie: Simon West | Cast: Nicolas Cage (Will Montgomery), Josh Lucas (Vincent), Danny Huston (Tim Harlend), Malin Akerman (Riley Jeffers), Sami Gayle (Alison Loeb), e.a. | Speelduur: 96 minuten | Jaar: 2013

Dit is echt de laatste keer dat we het in een recensie ter sprake brengen: Nicolas Cage heeft schulden en levert aan de lopende band films af om die af te betalen. Het moge duidelijk zijn dat kwaliteit allang geen criterium meer is bij zijn selectie. Stolen is het nieuwste product waarin hij opduikt om zijn schuld bij de fiscus in te lossen.

De film start met een poging van vier criminelen om een grote roof te plegen, waarbij ze genoeg buit zullen maken om met pensioen te kunnen gaan. Helaas loopt het allemaal niet volgens plan en wordt Will Montgomery gepakt na de buit van tien miljoen snel te hebben verbrand. Acht jaar later komt hij vrij en belt zijn voormalige handlanger Vincent hem op. Hij heeft Wills dochter ontvoerd en eist de buit van hun laatste roof. Ondanks dat Will zweert het geld niet te hebben, houdt Vincent voet bij stuk: Will heeft twaalf uur om met zijn miljoenen over de brug te komen. Doet hij dat niet, dan zal zijn dochter het loodje leggen.

Scenarioschrijver David Guggenheim, die eerder Safe House schreef, leende aardig wat elementen van Taken. Toch kan deze film nergens tippen aan de ijzersterke thriller met Liam Neeson. Dat komt niet omdat Cage ongeloofwaardig is als vader die probeert zijn dochter te redden. Integendeel, Cage heeft dit soort personages vaker gespeeld en kan deze rol wel dromen. Maar het lijkt erop dat bij het aantrekken van Cage het budget van de film op was. De bijrollen zijn of niet diepgaand genoeg (Malin Akerman zien we nauwelijks) of worden houterig ingevuld. Josh Lucas is zo over de top en onmenselijk dat hij regelrecht uit een horrorfilm lijkt te zijn gestapt. Niet alleen mist hij een been en een paar vingers, maar zijn personage lijkt ook maar niet dood te willen gaan, iets wat tegen het einde voor een onbedoeld komisch moment zorgt.

Een ander groot minpunt is de bombastische filmmuziek van Mark Isham, die doet denken aan een politieserie anno jaren tachtig. Elke keer als de actie losbarst, zet deze in. Toch is het niet alleen maar slecht. De actiescènes zijn door Simon West aardig gefilmd en Cage is uiteraard op dreef in de voor hem bekende rol. Toch moeten we maar hopen dat hij binnenkort genoeg prul heeft gemaakt om zijn schuld af te lossen, zodat hij weer wat kieskeuriger kan worden.