Recensie

The Twilight Saga: Breaking Dawn - Part One (2011)

De saga rond Bella en Edward vervolgt met hartstocht, seks en een dodelijke zwangerschap.

in Recensies
Leestijd: 3 min 31 sec
Regie: Bill Condon | Cast: Robert Pattinson (Edward Cullen), Kristen Stewart (Bella Swan), Taylor Lautner (Jacob Black), Billy Burke (Charlie Swan), Ashley Greene (Alice Cullen), Nikki Reed (Rosalie Hale), e.a. | Speelduur: 117 minuten | Jaar: 2011

Eindelijk is het zover voor de Twilight-fans. Het laatste boek van Stephanie Meyer over het wel en wee tussen vampiers, sterfelijken en weerwolven is verfilmd. Althans, voor de helft, want het laatste deel moet natuurlijk compleet worden uitgemolken door het à la Harry Potter in tweeën te hakken. In The Twilight Saga: Breaking Dawn - Part One komen de fans echter wel aan hun trekken aangezien Bella en Edward niet alleen in het huwelijksbootje stappen, maar ook seks hebben. Met alle gevolgen van dien.

In de vorige delen van de Twilight-saga werd de spanning vooral gecreëerd door de driehoeksverhouding tussen vampier Edward, de sterfelijke Bella en de weerwolf Jacob. In het vorige deel Eclipse gaf Bella eindelijk toe dat ze ondanks haar relatie met Edward ook gevoelens had voor Jacob. Ze hield echter 'meer' van Edward en zei daarom ja tegen zijn aanzoek. Aan het begin van Breaking Dawn stappen de twee in het huwelijksbootje. Dat is niet zomaar een stap voor Bella, want ze zal zich op een gegeven moment toch moeten laten veranderen in een vampier. Beloven 'tot de dood ons scheidt' krijgt daardoor een andere lading, want vampiers sterven niet zo gemakkelijk. Na de bruiloft gaan de twee op huwelijksreis, waar ze tegen het volgende obstakel aanhikken: seks. Edward kan seks hebben (in tegenstelling tot de vampiers die Anne Rice ooit bedacht) maar heeft dan de controle niet meer over zijn kracht. Na hun eerste avond het bed gedeeld te hebben, zit Bella onder de blauwe plekken. Geen seks meer dus voor de twee, ondanks de broeierige blikken die ze elkaar blijven geven. Die ene keer is echter al genoeg om Bella zwanger te maken. Dat leidt tot complicaties, aangezien een vampierbaby veel sneller groeit en Bella's dood kan betekenen.

Breaking Dawn geeft leden van Team Edward waar ze altijd op gehoopt hebben. De bruiloft tussen Bella en Edward neemt maar liefst een half uur van de speelduur in beslag. Het verhaal rond Bella’s zwangerschap en de consequenties voor het pact tussen de vampiers en weerwolven, begint pas ergens halverwege de film. De leden van Team Jacob zullen wat minder gelukkig zijn, want zij moeten het doen met een aangeklede Lautner. Waar hij in eerdere delen bijna altijd halfnaakt rondliep (dat doen weerwolven nu eenmaal), heeft hij nu een shirt aan.

Fans van de boeken of van de vorige films zullen zich prima kunnen vinden in de manier waarop het verhaal verloopt. Wie echter deze Twilight-film bezoekt zonder zich in te lezen, zal er niks van snappen. De makers gaan er echt vanuit dat je Breaking Dawn alleen bezoekt als je de vorige delen kent. Uitleg over de verhoudingen tussen de personages wordt niet gegeven. Plaats je de film in de context van de hele serie, dan is hij misschien wel de beste van de vier delen die tot nu toe zijn uitgebracht. Waar de vorige films eindigden met een slappe climax, heb je bij Breaking Dawn aan het einde echt het gevoel dat je het volgende deel wil bekijken. Wat dat betreft hebben de makers precies het juiste moment in het boek gekozen om het verhaal af te breken.

Ondanks dat er bij Breaking Dawn met Bill Condon een nieuwe regisseur aan het roer staat, verandert er niet zoveel aan de sfeer en de manier van filmen. Nog steeds krijgen we af en toe mooie shots te zien van het omliggende landschap en krijgt Robert Pattinson close-ups die duidelijk bedoeld zijn om het tienerpubliek te doen smelten. Hoewel het thema met de vampierbaby op papier doet denken aan Rosemary's Baby, wordt die verhaallijn nooit spannend. Het blijft de tienerversie van het horrorgenre. Zo hoort het natuurlijk ook.

Wie niks met de franchise heeft, doet er goed aan om deze over te slaan. In tegenstelling tot de vorige films zit er geen echte actie in en kan het allemaal nogal melodramatisch overkomen. Voor de ‘Twihards’ zijn de breed uitgemeten liefdesscènes precies waar ze al jaren op hebben gewacht. Zij zullen van deze film geen genoeg kunnen krijgen.