Hall Pass
Recensie

Hall Pass (2011)

De makers van Dumb & Dumber en There’s Something About Mary hebben al een tijd geen komedies meer gemaakt die echt leuk waren. Hun nieuwste brengt daar geen verandering in.

in Recensies
Leestijd: 2 min 4 sec
Regie: Peter Farrelly & Bobby Farrelly | Cast: Owen Wilson (Rick), Jason Sudeikis (Fred), Christina Applegate (Grace), Jenna Fischer (Maggie), e.a. | Speelduur: 105 minuten | Jaar: 2011

Peter en Bobby Farrelly lieten vooral in de jaren negentig zien dat schunnige films ook leuk konden zijn. Situaties in Kingpin en There’s Something About Mary waren vaak op het randje, maar stiekem toch ook wel lachwekkend. Het is een vorm van humor die nog steeds werkt, maar dan uitsluitend met een goede premisse die de hele film overeind kan worden gehouden (denk bijvoorbeeld aan The Hangover). De Farrelly’s blijven al jaren steken in oppervlakkige verhalen met banale grappen. Hall Pass heeft nog een goede start, maar zwakt dan steeds meer af naar een saai verhaal dat volzit met gemakkelijke en platte humor.

Rick en Fred zijn twee getrouwde mannen die nog altijd hun ogen niet van andere vrouwen af kunnen houden. Hun echtgenotes hebben er genoeg van en besluiten ze een ‘hall pass’ te geven; een weekje vrij van hun huwelijk. Ze mogen zich weer gedragen als vrijgezellen, om hun obsessies uit de weg te krijgen. De dames gaan de stad uit en komen al snel tot de conclusie dat ook zij een week vrij zijn en mogen doen wat ze willen.

Morele kwesties zullen de Farrelly’s een zorg zijn en dat maakt de eerste helft van Hall Pass nog best leuk. De grenzen worden opgezocht met schuine grappen over masturberen en schaamlippen, en de gevolgen van een golfuitje met spacecake. Grappen die eigenlijk net te ver gaan, maar daarom juist leuk zijn; Peter en Bobby Farrelly hebben er hun beroep van gemaakt. Dat het soms té plat wordt, of té lang wordt doorgezet, kan voor lief worden genomen.

Het probleem met deze komedie is dat het verhaal niet boeiend genoeg is om een dikke anderhalf uur de aandacht vast te houden. De kijker voelt al snel aan waar de film heen zal gaan en dan wordt het vermoeiend. Na een half uur is veel kruit verschoten en worden grappen herhaald. In een soort verwoede poging om interessant te blijven, treedt de platvloersheid meer en meer op de voorgrond. Naarmate het verhaal voorspelbaarder en saaier wordt, worden de grappen platter en stompzinniger.

Het heeft vier jaar geduurd voordat Peter en Bobby Farrelly hun nieuwste komedie konden maken. Misschien hebben ze langer nodig om met een sterk verhaal en genoeg nieuwe grappen te komen om weer een echt vermakelijke komedie te maken. Hall Pass is dat uiteindelijk net niet geworden.