In Nederland is het geen gangbare term, maar in de Verenigde Staten weet iedereen wat met de term born again christian wordt bedoeld. Hoewel de benaming door verschillende religieuze groeperingen wordt gebruikt, staat zij in haar algemeenheid voor een ommekeer in je leven door een intense, persoonlijke ontmoeting met God. Tot de born again christians behoren ook Bob Dylan, George W. Bush en Jane Fonda, al maken bekende mensen het opvallend vaak pas bekend nadat ze net zijn gearresteerd voor het een of ander. De documentaire Jesus Camp volgt een aantal jonge kinderen en maakt inzichtelijk hoe zij worden geïndoctrineerd door radicale christenen.
Plaatsvervangende schaamte en kippenvel blijven niet lang uit bij het zien van Jesus Camp. Om precies te zijn doen ze na vijf minuten al hun intrede als enkele born again christians hun kinderen wijs maken dat de wereld oud en lelijk is en dat ze hem moeten veranderen door ten strijde te trekken. Die militaire terminologie komt steeds terug: We worden getraind om Gods leger te vormen wordt op een gegeven moment onomwonden gezegd. Die indoctrinatie begint al op zeer jonge leeftijd, want dan zijn de kinderen nog beïnvloedbaar, zo geeft kampleidster Becky Fisher toe. Het verbaast dan ook niet dat van de Amerikaanse kinderen die thuis door hun ouders worden geschoold, 75% born again christian is. Hun lesmateriaal komt van de evangelische gemeenschap, want wetenschap is klinkklare onzin.
Jesus Camp richt zich na een introductie van enkele kinderen, hun ouders en groepsleidster Fisher op het zomerkamp, waarbij regisseurs Heidi Ewing en Rachel Grady opvallend vrije toegang krijgen. De cameras registreren het hele reilen en zeilen van het kamp waarin alles om de persoonlijke band met God draait en om het uitdrijven van kwade invloeden. Dat begint al met de inzegening van de microfoons, de elektriciteit en de powerpointpresentatie, want we weten dat de duivel zijn best zal gaan doen om ons onze boodschap niet te laten verspreiden. Maar ook Harry Potter moet het ontgelden, want als dit fictieve personage in het Oude Testament had gestaan, zou hij zonder meer ter dood zijn veroordeeld.
Door de kritische advocaat en radiopresentator Mike Papantonio vraagtekens te laten plaatsen bij de opvattingen van de born again christians, probeert de documentaire een context te creëren waarin het niet alleen aapjes kijken wordt. Toch slagen Ewing en Grady daar niet helemaal in. De precieze overtuiging voor de keuze van de presentator is voor niet-Amerikanen lastig in te schatten aangezien Papantonio vooral in de Verenigde Staten bekend is, maar voor ons Europeanen geen klinkende naam zal zijn. Jesus Camp informeert en shockeert evenwel genoeg om een bezoek aan het filmhuis te rechtvaardigen. De verschillende radicale christelijke groeperingen vormen namelijk geen marginaal verschijnsel. Jesus Camp opent de ogen voor dit verbijsterende staaltje hedendaagse indoctrinatie.
