Babylon A.D.
Recensie

Babylon A.D. (2008)

De belevenis van de kijker komt mijns inziens in het geding wanneer concepten in een genre keer op keer worden gerecycled.

in Recensies
Leestijd: 2 min 10 sec
Regie: Mathieu Kassovitz | Cast: Vin Diesel (Toorop), Michelle Yeoh (Sister Rebeka), Mélanie Thierry (Aurora), Gérard Depardieu (Gorsky), Charlotte Rampling (High Priestess) | Speelduur: 90 minuten | Jaar: 2008

Vin Diesel in Rusland, of beter gezegd het gebied dat we ooit kenden als Rusland. Junks, afgebrande helikopters en af en toe een opgehangen hond maken duidelijk dat de perkjes niet meer worden onderhouden in dit toekomstige heden. Mensen kleuren soms rood door de flakkerende digitale Coca-Colareclames en er schijnt overal damp uit te komen. De toekomstige wereld waarin Toorop zich bevindt is flink afgetakeld en het is moeilijk voor hem om nog te lachen bij zoveel verloedering.

Babylon A.D. is voornamelijk een consumptieproduct waarbij de regisseur door veel research denkt te weten hoe hij de kijker kan bevredigen en daarmee film als een individueel werk ondermijnt. Films als Blade Runner, Terminator 1, 2 en 3, Robocop 1,2 en 3, The Running Man, Mad Max 1,2 en 3, Escape from New York, Escape from L. A., Waterworld, The Matrix 1,2 en 3, Minority Report, A.I., I Am Legend en Doomsday gingen Babylon A.D. namelijk al voor in het verfilmen van het sciencefictionverhaal bij uitstek: de toekomst van de mensheid op aarde.

Het verhaal lijkt te veel op Escape from L. A. om het uitgebreid te bespreken. Er is een tijdslimiet, een geïnjecteerde protagonist en de mogelijke uitroeiing van de mensheid. En iets met een religieuze sekte die geld aan de situatie verdient. Naast de talloze films waar de film aan refereert dienen ook nog het geadapteerde boek Babylon Babies en de Franse comic Métal Hurlant als houvast voor de regisseur. Misschien moeten we in deze film niet kijken naar originaliteit en visie, maar slechts naar de uitvoering van andermans visies.

Het is balen dat sommige filmmakers geen plezier ondervinden in het exploreren van persoonlijke fascinaties. De belevenis van de kijker komt mijns inziens in het geding wanneer concepten in een genre keer op keer worden gerecycled. Dit is natuurlijk geen nieuwe trend binnen het medium, maar het schaadt ons niet om er af en toe bij stil te staan. Je kunt je afvragen of dit verschijnsel een gevolg is van gebrek aan inspiratie van sommige schrijvers en regisseurs of een kwestie van vraag en aanbod op de markt. Waarschijnlijk allebei.

Ondanks al deze harde woorden is de actie in de film best te pruimen. Diesel weet bijvoorbeeld zijn sneeuwscooter als projectiel te gebruiken om stealth fighters neer te halen. Kortom, dat is best goed. De futuristische omgeving die Mathieu Kassovitz ons toont behoort misschien niet tot een originele, maar wel tot een overtuigende wereld. De personen met machinale onderdelen kunnen echter helemaal niemand overtuigen.